http://anthroposkalismata.blogspot.gr/2010/02/blog-post_21.html
Συχνά στην προσωπική μας ζωή καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για το ποια πορεία θα ακολουθήσουμε , τι συμπεριφορά θα έχουμε πως θα δράσουμε γενικά. Μια άποψη λέει πως ο άνθρωπος πρέπει να κάνει ό,τι θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του. Αυτός άλλωστε γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις προσωπικές του ανάγκες και ιδιαιτερότητες και αφού το αποτέλεσμα της απόφασης αφορά αυτόν και μόνο και μάλιστα καθορίζει τον τρόπο που ζει, είναι λογικό σύμφωνα με την παραπάνω άποψη, ο άνθρωπος να μην νοιάζεται για τη γνώμη του κόσμου για τις προσωπικές του αποφάσεις.Εξάλλου συχνά οι άνθρωποι θα σου δώσουν αντικρουόμενες απόψεις και γνώμες για το ίδιο ζήτημα.
Όμως η φράση " άνθρωπος πρέπει να κάνει ό,τι καλύτερο νομίζει για τον εαυτό του" δέχεται πολλή ανάλυση. Για παράδειγμα ένας κλέφτης μπορεί να κλέβει επειδή το θεωρεί πιο εύκολο και πιο επικερδές από το να δουλεύει.Έτσι στην περίπτωση αυτή μια αντικοινωνική συμπεριφορά, ένα έγκλημα, μπορεί να αποτελεί τον τρόπο ζωής κάποιου απλά και μόνο επειδή αυτός το νομίζει ό,τι καλύτερο για αυτόν.Σίγουρα όμως ο υπόλοιπος κόσμος θα είχε διαφορετική άποψη για αυτό.(ακόμα και αν εκδήλωναν και κάποιοι από αυτούς την ίδια συμπεριφορά σίγουρα θα αποθάρρυναν κάποιον από το να γίνει κλέφτης από φόβο ανταγωνισμού ή και επειδή απλά δεν θα ήθελαν να είναι υποψήφια θύματα του!)
Κάθε πράξη μας τρόπος συμπεριφοράς κλπ που εμείς το θεωρούμε προσωπική επιλογή έχει έναν αντίκτυπο στους γύρω μας. Το να το αναγνωρίζουμε αυτό σημαίνει καταρχάς το ότι αποδεχόμαστε τις ευθύνες των πράξεων μας . Ζώντας μόνο για τον εαυτό μας αγνοώντας την κοινωνία που ζούμε μετατρεπόμαστε σε εγωιστές που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και καταλήγουν να κάνουν τις εύκολες επιλογές για τη ζωή τους προβάλλοντας το άλλοθι της μαγκιάς, της προσωπικής (εγωιστικής) επιλογής , του "ζωή μου είναι ότι θέλω κάνω".
Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ζει αποκλειστικά σύμφωνα με τη γνώμη των άλλων αλλά οφείλει η γνώμη αυτή να αποτελεί ένα βασικό κριτήριο για τις επιλογές του. Βέβαια δε σημαίνει αυτό το ότι του οποιουδήποτε η γνώμη θα πρέπει να καθορίζει τη συμπεριφορά μας. Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει έναν κύκλο ατόμων που εμπιστεύεται , εκτιμά και σέβεται και μάλιστα τα συναισθήματα αυτά να είναι αμοιβαία. Αυτοί αποτελούν και τον "κόσμο" που θα του δώσει την πιο κατάλληλη συμβουλή για τις επιλογές του, την οποία και πάλι δε θα ακολουθήσει τυφλά αλλά θα πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του.
Ένας άνθρωπος που δεν έχει καταφέρει να έχει κάποια ή έστω ένα άτομο με τα οποία υπάρχει μια τέτοιου είδους σχέση είναι τελείως αντικοινωνικός και η συμπεριφορά του και οι αποφάσεις του θα τον οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα πέρα από αυτό της αποξένωσης του. Δρώντας μόνο για τον εαυτό του κάποιος είναι απλά ένας εγωιστής που δεν μπορεί να ζει με ανθρώπους.
Το βασικό είναι να εντοπίσει κανείς τους ανθρώπους αυτούς που θα αναπτύξουν μαζί του αυτή τη σχέση ώστε να μπορεί να τους λάβει υπόψιν του στα σοβαρά κάθε φορά που θα χρειαστεί να κάνει τις επιλογές του. Τότε και μόνον τότε η γνώμη του "κόσμου " έχει ουσιαστικό νόημα.
