Πόσες φορές δεν έχουμε χρησιμοποιήσει την παραπάνω φράση! Είμαστε όμως σίγουροι ότι την χρησιμοποιούμε εύστοχα; Πότε είναι κάποιος πραγματικά καλός;
Το κύριο κριτήριο της καλοσύνης είναι ο αλτρουϊσμός - η ανιδιοτέλεια. Κάποιος δεν κάνει καλές πράξεις γιατί περιμένει να έχει κάποιο κέρδος από αυτές αλλά επειδή έτσι το αισθάνεται. Ακόμα και όταν η εκτέλεση αυτών των πράξεων του είναι δύσκολη ή και δυσάρεστη ο καλός άνθρωπος τις εκτελεί και στη συνέχεια αισθάνεται ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα.Αυτή η ευχαρίστηση είναι και η μόνη ιδιοτέλεια που μπορεί να συσχετιστεί με μια αυθεντικά καλή πράξη! Συχνά στην προσωπική μας ζωή θεωρούμε ανθρώπους καλούς απλά επειδή φέρονται σε εμάς καλά χωρίς όμως να εξετάσουμε τα βαθύτερα κίνητρα τους ή την γενικότερη συμπεριφορά τους.¨Ενα ενδιαφέρον παράδειγμα: Πολλοί λένε το γνωστό σύνθημα κατά του ρατσισμού "σήμερα ήρθαν για αυτούς, αύριο θα έρθουν για άλλους μεθαύριο θα έρθουν για εσένα" Στην ουσία αυτό το σύνθημα παρακινεί κάποιον να είναι κατά του ρατσισμού όχι επειδή ο ρατσισμός είναι εντελώς λάθος σαν φιλοσοφία αλλά απλά επειδή μπορεί να πέσει και ο ίδιος θύμα του! Εκδηλώνει μια εγωιστική /ιδιοτελή χροιά ενώ η γνήσια καλοσύνη θα εκφράζονταν με ένα σύνθημα που θα πρόβαλλε το γεγονός ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει κάποιος να πέφτει θύμα ρατσισμού γιατί γενικότερα κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να υποφέρει.
Επιπλέον η καλοσύνη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Ένας άνθρωπος πρέπει να θεωρείται καλός όταν φέρεται σε όλους τους ανθρώπους το ίδιο καλά. Σε καμιά περίπτωση όμως δε σημαίνει αυτό ότι η καλοσύνη πρέπει να είναι τυφλή και άκριτη.Αντίθετα ο άνθρωπος πρέπει να πράττει το καλό με γνώση ότι το πράττει και όχι ασυνείδητα.Το κριτήριο αυτό είναι από τα πιο σημαντικά καθώς είναι δύσκολο να φανεί κατά πόσο κάποιος το πληρεί. Κάποιος που φέρεται καλά επειδή δεν είναι σε θέση να φερθεί άσχημα ή γενικά για κάποιον λόγο δεν έχει την επιλογή/δυνατότητα να φερθεί διαφορετικά , δεν χαρακτηρίζεται καλός, αλλά άβουλος, ανόητος, δειλός και στην καλύτερη περίπτωση συμπαθής (καθώς και τον σκύλο μας που όσες φορές κι αν τον χτυπήσουμε θα μας κάνει χαρές, τον συμπαθούμε!) Ο άνθρωπος λοιπόν πρέπει να γνωρίζει που φέρεται καλά, γιατί φέρεται καλά και να έχει την προδιάθεση να φερθεί έτσι σε κάθε άνθρωπο που συναντά αλλά με σύνεση ώστε να μην πέσει ο ίδιος θύμα της καλοσύνης του αφενός, και αφετέρου να μην ευτελίζει την αξία της καλοσύνης προσφέροντας την άκριτα σε άτομα που δείχνουν ότι δεν την αξίζουν. Για να το πούμε και απλά δεν θα πρέπει να νιώσουμε καλά επειδή βοηθάμε κάποιον να διοργανώσει μια ληστεία όσο ευγνώμων κι αν είναι αυτός για τη βοήθεια μας-ούτε είμαστε καλοί επειδή βοηθάμε έναν ληστή να κλέψει αλλά στη συνέχεια σκεπτόμενοι ίδια βοηθάμε και έναν αστυνομικό να τον συλλάβει!
Επίσης μεγάλη σημασία έχουν οι πράξεις καλοσύνης. Η καλή συμπεριφορά ενός ατόμου μπορεί να είναι πιο εύκολο να προβληθεί, τα καλά του λόγια πιο εύκολο να ειπωθούν- αλλά στην ουσία είναι και τελείως ανέξοδα. Όπως με όλα τα πράγματα έτσι και εδώ για να κρίνουμε αν κάποιος είναι πραγματικά καλός μαζί μας πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας το πως συμπεριφέρθηκε σε μια δύσκολη στιγμή , το τι έκανε όταν ζητήσαμε την βοήθεια του.Μια καλή δράση/πράξη αξίζει πολύ περισσότερο και αποτελεί πιο έμπρακτη απόδειξη της καλοσύνης κάποιου σε σχέση με μια ανέξοδη φιλική συμπεριφορά η οποία μπορεί να εκδηλώνεται απλά και μόνο για κοινωνικούς λόγους ή άλλα συμφέροντα.Το καλό πρέπει να εκδηλώνεται αλλά και να το αφήνουμε να εκδηλωθεί όσο μπορούμε και με βάση τις πνευματικές αλλά και υλικές δυνατότητες που διαθέτουμε.
