Αθλητισμός

        Η αξία του αθλητισμού για τον άνθρωπο είναι αδιαμφισβήτητη. Πέρα από τις θετικές συνέπειες για την υγεία και την φυσική κατάσταση αλλά και την διασκέδαση που προσφέρει σαν δραστηριότητα, ο αθλητισμός προάγει τα ιδανικά του υγιούς ανταγωνισμού ("ευ αγωνίζεσθαι") , της ομαδικότητας (Σε πολλά αθλήματα)  αλλά και της αξιοκρατίας  (επιβραβεύοντας τον καλύτερο).Δείχνει στον άνθρωπο τη σημασία του να αγωνίζεσαι για κάτι, την αξία της προσπάθειας αλλά και το ότι πάντα μπορεί να ξεπεράσει τα όρια που ο ίδιος θέτει στον εαυτό του.

       Σήμερα όμως η έννοια του αθλητισμού  παρουσιάζει στρεβλώσεις.Η πιο γνωστή είναι η εμπορευματοποίηση του. Οι αθλητικές ομάδες αποτελούν πλέον επιχειρήσεις  οι οποίες δεν έχουν  σκοπό να προάγουν τις αρετές του αθλητισμού αλλά να βελτιστοποιήσουν το οικονομικό τους κέρδος. Έτσι οι κλασσικές αξίες που θα έπρεπε να προάγει ο αθλητισμός εξαφανίζονται. Πλέον γίνεται  ευρεία  αντίληψη στο κοινό ότι δεν έχει σημασία πχ μια ποδοσφαιρική ομάδα να παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο  -παρόλο που σε πρώτη φάση το άθλημα έγινε δημοφιλές λόγω του θεάματος που προσέφερε και στην ουσία το θέαμα είναι και ο κύριος λόγος ύπαρξης του (πχ ένα τουρνουά τάβλι δεν είναι το ίδιο δημοφιλές με ένα τουρνουά ποδοσφαίρου) αφού αποτελεί και τον κύριο λόγο για τον οποίο ένα άθλημα γίνεται δημοφιλές- αφού ένας πιο συντηρητικός , πιο "κλειστός" τρόπος παιχνιδιού θα της επιτρέψει να φτάσει πιο εύκολα στην νίκη. Θεωρείται επίσης φυσιολογικό οι αμυντικοί μιας ομάδας να προσπαθούν να βγάλουν νοκ-αουτ (!) τον  καλό επιθετικό μιας άλλης, με σκληρά φάουλ   διότι έτσι θα αυξήσουν τις πιθανότητες νίκης. Πόσοι μεγάλοι αθλητές δεν έχουν χάσει  ολόκληρες σαιζόν  εξαιτίας ενός τραυματισμού που τους προκλήθηκε από αντίπαλους εσκεμμένα αλλά και πόσοι αναγκάστηκαν να αποσυρθούν πάλι εξαιτίας αυτής της πρακτικής! 

     Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού σίγουρα αυξάνει τα χρήματα που δαπανώνται για τον αθλητισμό προσφέροντας μας καλύτερες επιδόσεις, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ  αλλά αυτό συμβαίνει μόνο για τα εκάστοτε δημοφιλή αθλήματα χωρίς να δίνεται τόσο σημασία στο χαρακτήρα του αθλήματος. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του να τεθεί θέμα κατάργησης της ελληνορωμαϊκης πάλης από τους ολυμπιακούς αγώνες με το σκεπτικό ότι δεν είναι δημοφιλές σαν άθλημα..Καμία σημασία δεν δόθηκε για το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα αγωνίσματα  των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων  αλλά και το πόσο δύσκολο είναι σαν άθλημα κλπ. Το μόνο κριτήριο για να   γίνει η πρότασης κατάργησης του  ήταν το πόσο λαοφιλές είναι λες και ο αθλητισμός είναι επιχείρηση που θα πρέπει να μετράει τους πιθανούς της πελάτες. Γενικότερα χάριν του κριτηρίου του πόσο δημοφιλές είναι ένα άθλημα τα ατομικά αγωνίσματα  παραγκωνίζονται σε βάρος των ομαδικών παρόλο που οι αθλητές των ατομικών αγωνισμάτων αντιμετωπίζουν πολύ πιο πολλές δυσκολίες προκείμένου να επιτύχουν το στόχο τους και μάλιστα χωρίς να έχουν από πίσω τους μια ολόκληρη επιχείρηση-ομάδα να τους στηρίζει..

       Επιπλέον στρέβλωση που προκύπτει από την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού είναι το χάρισμα χρεών από το επίσημο κράτος  σε αθλητικές ομάδες τη στιγμή που αυτές αποτελούν και νομικά πλέον επιχειρήσεις. Το κράτος θα πρέπει να ευνοεί όποιον προάγει τον αθλητισμό αφιλοκερδώς ή σε ερασιτεχνικό επίπεδο και όχι όποιον προάγει τον αθλητισμό προκειμένου να εισπράξει τα κέρδη που θα του αποφέρει η κατάκτηση ενός τίτλου.και λειτουργεί σαν οργανωμένη επιχείρηση.Το χάρισμα χρεών σε ομάδες αποτελεί αδικία ειδικά αν σκεφτεί κανείς τους υπόλοιπους φορολογούμενους που δεν έχουν σε καμιά περίπτωση τη δυνατότητα να ελπίζουν σε κάτι τέτοιο.

        Τέλος η μεγαλύτερη στρέβλωση που παρατηρείται είναι ότι ο αθλητισμός προβάλλεται έτσι σήμερα που κάνει το μέσο άνθρωπο να θεωρήσει ότι είναι αδύνατο να ασχοληθεί με αξιώσεις και να φτάσει στο επίπεδο των αθλητών που βλέπει αλλά και το ότι δεν έχει σημασία να ασχοληθεί με τον αθλητισμό αν δεν είναι τόσο καλός ώστε να φέρει κέρδος. από αυτόν. Έτσι οι περισσότεροι  άνθρωποι απομακρύνονται από τον αθλητισμό δεν συμμετέχουν σε αυτόν  παρά μόνο σαν θεατές αντί να αθλούνται  οι ίδιοι έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο.Έτσι ο αθλητισμός από πηγή ιδανικών και παράδειγμα προς μίμηση μετατρέπεται σε ένα απλό θεάμα  (όπως είναι για παράδειγμα μια παρτίδα χαρτιά ή ένα επιτραπέζιο παιχνίδι) και αντικείμενο διαφωνίας οπαδικού ενδιαφέροντος