Ο αντίστροφος ρατσισμός

http://asxoleiastoi.pblogs.gr/2008/07/ti-einai-pragmatika-ratsismos.html#comments

     Όπως γράφει και το παραπάνω άρθρο  ο ρατσισμός είναι η διάκριση απέναντι σε εθνότητες, θρησκεύματα και κοινωνικές ομάδες. Η πιο  διαδεδομένη μορφή ρατσισμού είναι ο φυλετικός ρατσισμός  (ράτσα=φυλή)  που βασίζεται στην αυθαίρετη πίστη ότι κάποια έθνη είναι χειρότερα από 

άλλα, λόγω γενετικών χαρακτηριστικών -Θεωρία που βέβαια είναι εντελώς ανυπόστατη καθώς διαφορετικά γενετικά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε ολόκληρους πληθυσμούς σημαίνει  ότι οι πληθυσμοί αυτοί έχουν διαφορετικό DNA από τους υπόλοιπους ανθρώπους (γενετικός κώδικας γονιδίων). Διαφορετικό DNA όμως σημαίνει και αδυναμία αναπαραγωγής  -πχ η διαφορά ανθρώπων χιμπαντζήδων είναι 1,6% του DNA μόνο (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82)- (Τα άλογα και τα γαϊδούρια είναι διαφορετικά είδη  που μπορούν να αναπαραχθούν αλλά οι απόγονοι τους λέγονται μουλάρια και τα μουλάρια δεν μπορούν να δώσουν απογόνους είναι στείρα εκτός από εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στο ότι έχουν διαφορετικό γονιδίωμα-αντίθετα οι τίγρεις και τα λιοντάρια  που έχουν ίδιο γονιδίωμα αν και διαφορετικά είδη μπορούν να αναπαραχθούν και να δώσουν γόνιμους απογόνους -http://en.wikipedia.org/wiki/Liger) 

        Σίγουρα λοιπόν ο ρατσισμός είναι ανυπόστατος  και αυτό  δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Όμως στην Ελλάδα όπου κάθε τι διαστρεβλώνεται και παραμορφώνεται  πολλές συμπεριφορές συγχέονται (υστερόβουλα(;) )  με τον ρατσισμό. Πολλοί άνθρωποι για παράδειγμα φωνάζουν και διαμαρτύρονται για τους μετανάστες. Σίγουρα ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονται και πραγματικοί ρατσιστές -δε νομίζω να το αρνείται κανείς αυτό-  όμως οι περισσότεροι είναι απλά άνθρωποι που νιώθουν φόβο από την εγκληματικότητα που συνδέεται με τους μετανάστες. 

   Είναι όμως  ειλικρινές να λέμε ότι η εγκληματικότητα συνδέεται με τους μετανάστες;  Στους παρακάτω συνδέσμους βλέπουμε στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα το 2009 αλλά και το 2011 -δηλαδή πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της  οικονομικής κρίσης - http://www.eglimatikotita.gr/2009/10/2009.html ,http://www.tovima.gr/society/article/?aid=448460 . Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι όντως το ποσοστό συμμετοχής των αλλοδαπών στα  εγκλήματα είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το ποσοστό συμμετοχής  τους στον πληθυσμό της χώρας.(http://www.i-live.gr/news-allodapoi-ellada-eurostat/)  Δηλαδή το  8,3% του πληθυσμού  (στοιχεία 2010-άντε να είναι λίγο μεγαλύτερο τώρα) έχει συμμετοχή σε διάφορα εγκλήματα που κυμαίνεται από 29%-45% και μάλιστα τα στοιχεία  αυτά αφορούν την εποχή μας που είναι εποχή κρίσης και που και η ντόπια εγκληματικότητα είναι φυσικό να έχει αυξηθεί πολύ! Αν κοιτάξουμε τον πρώτο σύνδεσμο που αφορά στοιχεία του 2009 θα δούμε ότι το 8,3% του πληθυσμού -οι αλλοδαποί δηλαδή- έχουν την πρωτοκαθεδρία σε σχέση με τους ντόπιους εγκληματίες σε πολλά εγκλήματα.  Επομένως οι αριθμοί δικαιώνουν  αυτούς που λένε ότι ένα μεγάλο ποσοστό της εγκληματικότητας συνδέεται με τους μετανάστες. Για ακόμα μια φορά όμως  δηλώνουμε ότι αυτό δε συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες εκ φύσεως, βίαιοι κλπ όπως  θα υποστήριζε ο ρατσισμός. Είναι φτωχοί άνθρωποι, άτομα με ελλιπή παιδεία  και βέβαια ανάμεσα τους υπάρχουν και άτομα με εγκληματική φύση όπως υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες.

       Εδώ όμως βρίσκεται και η ένσταση μας. Οι άνθρωποι που υπομένουν αυτή την εγκληματικότητα ( τα θύματα ή τα υποψήφια θύματα) δεν είναι αναγκασμένοι να  κάτσουν να σκεφτούν για ποιο λόγο την υπομένουν. Δεν είναι όλοι μορφωμένοι, προβληματισμένοι και ίσως και η καθημερινότητα τους, πόσο μάλιστα όταν αυτή συνδέεται με το φόβο της εγκληματικότητας, δεν τους αφήνει να φιλοσοφήσουν  το γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους βλέπουν το προφανές: Ότι  δηλαδή άνθρωποι που έχουν εισέλθει στην χώρα παράνομα -χωρίς δηλαδή τα σχετικά έγγραφα, καταργώντας κάθε έννοια εθνικής αυτοκυριαρχίας- προστίθενται σε μεγάλα ποσοστά στην ντόπια εγκληματικότητα. (Τώρα αν αυτό οφείλεται στο ότι το κράτος δε λειτουργεί σωστά , έχει υπογράψει λάθος συνθήκες που ευνοούν το φαινόμενο κλπ είναι άλλο θέμα) Οπότε ζητάνε και το προφανές: Να εφαρμοστούν οι νόμοι και να φύγουν οι ξένοι που ήρθαν παράνομα- να δουλέψει δηλαδή σωστά το κράτος. Κι όμως πολλοί κατηγορούν αυτούς τους ανθρώπους για ρατσισμό! 

     Και αυτό είναι η στρέβλωση της όλης υπόθεσης. Προσωπικά δεν έχω δει πχ οργανωμένους κάτοικους του Αγ. Παντελέημονα σαν περιοχή, να βγαίνουν και να κυνηγούν μετανάστες στους δρόμους -μόνο εθνικιστικές/ρατσιστικές  οργανώσεις που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και είναι καταδικαστέες. Τι σχέση είχε δηλαδή  η γιαγιά που μένει στον Αγ. Παντελεήμονα,  με τους Πακιστανούς ή τους Αφγανούς για να την κατηγορήσουμε ότι ήταν ρατσίστρια από πριν; Αμφιβάλλω αν πριν από μερικά χρόνια γνώριζε καν την ύπαρξη αυτών των λαών! Ο φόβος είναι αυτός που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να θέλουν να διώξουν τους παράνομους ξένους από κοντά τους. Βέβαια ο φόβος είναι ανεξέλεγκτος -αλλιώς  δε θα ήταν φόβος!-έτσι  πολλές φορές κατηγορούνται και άτομα αλλοδαποί που όντως δεν έχουν βλάψει κανέναν. Το θέμα όμως είναι ότι αυτό γίνεται γιατί όπως είδαμε από τις στατιστικές ο φόβος είναι  βάσιμος.(Όλοι μας είμαστε ως ένα βαθμό επιφυλακτικοί με έναν άγνωστο που θα έρθει σπίτι μας ,δεν θα φοβούνται το  ίδιο 'η και περισσότερο  αυτοί που βλέπουν άτομα να διαπράττονται  εγκλήματα σε καθημερινή βάση;) Το να ζητάς λοιπόν να φύγουν  οι παράνομοι μετανάστες όταν έχεις βάσιμους φόβους και αντιμετωπίζεις προβλήματα στην καθημερινότητα σου από αυτούς, έχει ένα άλλοθι και σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ρατσισμός. Δεν υποστηρίζουμε ότι είναι λογικό το να γενικεύεις το φόβο σου αλλά είναι όμως μια ανθρώπινη αντίδραση- το να βγαίνεις να τους χτυπάς στον δρόμο και να ισχυρίζεσαι ότι είσαι καλύτερος από όλες τις φυλές σίγουρα δεν είναι ανθρώπινο!

      Όταν λοιπόν βγαίνουν διάφοροι  "ανθρωπιστές" και κατηγορούν τον απλό κόσμο για ρατσισμό υποστηρίζοντας παράλληλα  τους μετανάστες,  για μένα δρουν εγκληματικά. Και αυτό γιατί ουσιαστικά πολώνουν την κατάσταση που έτσι κι αλλιώς είναι προβληματική  και πεισμώνουν τον κόσμο που όντως αντιμετωπίζει πρόβλημα, ο οποίος  πλέον  αρχίζει να θεωρεί ότι σύμφωνα με όσα του προσάπτουν οι ..."ανθρωπιστές"   ότι όντως ρατσισμός είναι να θες να φύγουν οι μετανάστες επειδή δημιουργούν προβλήματα. Επόμενο είναι λοιπόν πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς όταν δέχονται αυτή την συκοφαντική ουσιαστικά επίθεση, είτε επειδή έχουν ελλιπή παιδεία είτε από πείσμα και αγανάκτηση για το γεγονός ότι και υπομένουν προβλήματα και κατηγορούνται ως ρατσιστές, να αντιδρούν και να ταυτίζονται με την έννοια του ρατσισμού. Να λένε δηλαδή "ε ναι είμαι ρατσιστής" και εκεί πλεον δίνεται χώρος για να αναλάβουν δράση  οι επαγγελματίες/ γνήσιοι ρατσιστές  όπως δυστυχώς παρατηρούμε να συμβαίνει σήμερα και μάλιστα με το άλλοθι της δημοκρατικής αποδοχής τους από τον απλό κόσμο.

            Ηχηρό παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς ήταν ότι πολλοί τέτοιοι "ανθρωπιστές" καταδίκασαν (http://www.left.gr/article.php?id=2191) καταδίκασαν τον άνθρωπο που πυροβόλησε και σκότωσε αλλοδαπό διαρρήκτη στη γνωστή υπόθεση στην Παιανία. Άμα δείτε στην ανακοίνωση η πράξη ονομάζεται "δολοφονία" -1ον χωρίς να έχει γίνει καν δίκη! και 2ον αγνοώντας  (σκοπίμως(;) )  ότι  δολοφονία σημαίνει ότι σκοτώνεις κάποιον με δόλο, το έχεις προμελετήσει κλπ...ε δε νομίζω ο τύπος να καθόταν στο σπίτι του και να έλεγε "άντε να μπει κανένας αλλοδαπός διαρρήκτης να τον σκοτώσω!" ουσιαστικά αν δεν έμπαινε κάποιος στο σπίτι του εκείνη τη μέρα κανείς δεν θα είχε σκοτωθεί! Επίσης πολλοί καταδίκασαν και την τοπική κοινότητα  που συμπαραστάθηκε στο νεαρό που σκότωσε τον διαρρήκτη. Η συμπαράσταση δεν έγινε ως προς την πράξη του φόνου κατά τη γνώμη μου  αλλά στο γεγονός ότι από μια άτυχη στιγμή ένας νέος άνθρωπος που δεν είχε δώσει δικαιώματα έγινε φονιάς. Η τοπική κοινωνία δεν είπε δηλαδή "μπράβο σκότωνε κι άλλους" αλλά "σου συμπαραστεκόμαστε γιατί ξέρουμε ότι δεν είσαι εγκληματίας  και σκότωσες χωρίς να το θες". Αν τώρα κάποιοι στηρίζουν το φόνο αυτό είναι όντως κατακριτέο αλλά δεν νομίζω να χαρακτηρίζει μια ολόκληρη κοινότητα αυτός ο τρόπος σκέψης -το να το υποστηρίζουμε αυτό θα ήταν όντως ρατσιστικό!

             Για αυτό και μιλάω για αντίστροφο ρατσισμό στην Ελλάδα! Πλέον έχουμε περάσει σε μια φάση όπου  τα θύματα θεωρούνται θύτες, όπου όποιος είναι αδύναμος ή φτωχότερος θεωρείται  a priori και ηθικότερος και αδικημένος,  και   δικαιούται να παραβιάσει τον νόμο, ενώ αυτός που βρίσκεται ακόμα και στο μόλις αμέσως επόμενο ανώτερο κοινωνικό/ταξικό  επίπεδο δεν μπορεί και θεωρείται ανήθικος και παράνομος. Ρατσισμός είναι να θεωρείς κάποιον κατώτερο λόγω της καταγωγής του αλλά είναι επίσης ρατσισμός να θεωρείς ότι κάποιος επειδή είναι πιο φτωχός έχει δικαιώματα λόγω της ανάγκης που έχει, να προβαίνει σε παράνομες πράξεις και να μην τιμωρείται. Επίσης πρέπει να επισημάνουμε ότι όλη η αυτή υποστήριξη στην Ελλάδα αφορά κυρίως μετανάστες και όχι Έλληνες που μπορεί να βρίσκονται στην ίδια  κατάσταση με αυτούς .Ξέρουμε τα γεγονότα της "Υπατίας " http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=244477 γιατί έγινε τόσος ντόρος για μια 300αριά μετανάστες που ζητούσαν άσυλο με το ζόρι και δεν οργανώθηκε και κάτι παρόμοιο για 300 πχ Έλληνες άστεγους που θα ζητούσαν κι αυτοί να μείνουν για λίγο καιρό στην νομική σχολή; Ρατσισμός δεν είναι και αυτό;

                 Χρέος  ενός ανθρωπιστή είναι να φέρνει κοντά τις αντιμαχόμενες πλευρές  και όχι να καταδικάζει τη μια για δίκαιες αντιδράσεις  και να   χαϊδεύει την άλλη. Διαφορετικά απλώς διογκώνει το πρόβλημα. Τέλος ο ανθρωπισμός δεν είναι επιλεκτικός και πρέπει  να νέμεται ισάξια σε όλους. Ο αντίστροφος ρατσισμός που υπάρχει στην Ελλάδα είναι μια στρεβλωμένη και επικίνδυνη κατάσταση και πρέπει να   σταματήσει. 

                        Διευκρινίζω ότι η  ανακοίνωση-σύνδεσμος  μπορεί να είναι από συγκεκριμένο κόμμα που  δεν το καταδικάζω στο σύνολο του, αλλά θεωρώ ότι αδικεί τον εαυτό του προβαίνοντας σε τέτοιες ανακοινώσεις και υποκύπτει  στις συνιστώσες του που ευνοούν τέτοιες συμπεριφορές.

                         Τέλος να ευχαριστήσω τον   φίλο   Elia για μια παρατήρηση του σχετικά με τον τρόπο εγγραφής των τίτλων των αναρτήσεων στο  blog. To  άρθρο αυτό είναι το πρώτο που γράφεται σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο! 

Μαθήματα χρέους

http://www.youtube.com/watch?v=NxUrngOQicI&feature=player_embedded

Ένα ενδιαφέρον video!

Προσεγγίζοντας την αλήθεια


http://www.bousoutas.gr/%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91.pdf


    Το παραπάνω άρθρο  κάνει μια αναλυτική αναφορά στην αλήθεια, τα είδη της και τους τρόπους προσέγγισης της.Σίγουρα το να προσπαθεί να βρει κανείς την αλήθεια για το νόημα των πάντων  είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο επίτευγμα. Είναι λογικό να υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω από το θέμα  και πάλι να μην εξαντλείται.
     Δεν πρέπει όμως να  θεωρούμε ότι  με αυτό το σκεπτικό πρέπει να αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα. Μέσω τον τρόπων αναζήτησης της αλήθειας (λογική,στοχασμός κ.α.) που αναφέρονται στο άρθρο μπορούμε να βρούμε ή να προσεγγίσουμε την αλήθεια σε  πολλά θέματα. Συχνά η εύρεση της αλήθειας έχει να κάνει με την σωστή επιλογή κριτηρίων  για κάποια ζήτημα."Π.χ. είναι καλύτερο το τάδε ή αυτό και γιατί"; Σε ζητήματα που αφορούν τον άνθρωπο για παράδειγμα,  μια πρόταση θα ήταν να σκεφτόμαστε  τον άνθρωπο σαν βιολογική αλλά και πνευματική οντότητα, οπότε βασικό κριτήριο θα ήταν η  ανάλογη ανάπτυξη και των δύο αυτών τμημάτων του ανθρώπου. Ακόμα και όταν 2 άτομα δεν δίνουν την ίδια αξία στα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζουν ένα θέμα οπότε και είναι εύλογο ότι θα καταλήξουν σε 2 διαφορετικές αλήθειες, θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στη σημασία των κριτηρίων που επέλεξε ο καθένας. αλλά και να ερευνήσουμε το γιατί ο καθένας δίνει διαφορετικό βάρος στο ίδιο κριτήριο -προφανώς επειδή ο καθένας επηρεάζεται από τα δικά του μη αντικειμενικά βιώματα- Βέβαια επειδή όσο να είναι οι άνθρωποι έχουν αρκετά κοινά βιώματα είναι εύκολο να εξεταστεί  το πότε κάποιος γίνεται μη αντικειμενικός εξαιτίας προσωπικών του βιωμάτων.Με αυτό το σκεπτικό η αντικειμενική αλήθεια είναι με το μέρος αυτού που δεν έχει αφήσει τα προσωπικά του βιώματα να επηρεάζουν την κρίση του ή τουλάχιστον τα έχει αφήσει σε λιγότερο βαθμό. Έτσι για παράδειγμα ένας  εκ γενετής τυφλός μπορεί να ισχυριστεί ότι η όραση δεν είναι απαραίτητη στον άνθρωπο επειδή αυτός τα καταφέρνει και ζει άνετα αν και τυφλός - είναι λογικό για τον ίδιο να μη δίνει  σημασία στην όραση σαν αίσθηση αφού την στερείται αλλά δε σημαίνει ότι είναι και σωστό.
      Το ότι σε όλα τα θέματα υπάρχουν εξαιρέσεις  δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια αντικειμενική αλήθεια  για αυτά. Η εξαίρεση εξάλλου είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό θέμα και για αυτό έχει και αυτή την δική της αντικειμενική αλήθεια η οποία ίσως και να διαφέρει από αυτή του γενικού κανόνα. Σε πολλά θέματα  πάλι πολλοί   μιλάνε για "υπό τις τάδε συνθήκες" και φυσικά πάλι αναφέρονται σε εξαιρέσεις!
       Τώρα το αν μια αλήθεια καλύπτει κάποια άτομα σε διαφορετικό βαθμό  π.χ. "μισώ αυτόν τον άνθρωπο ή θέλω να σκοτώσω αυτόν τον άνθρωπο" , αυτό δε σημαίνει  ότι δεν υπάρχει μια αλήθεια. Π.χ. στο συγκεκριμένο παράδειγμα η αλήθεια είναι ότι  ο συγκεκριμένος άνθρωπος δημιουργεί κάποιο πρόβλημα. Είναι απολύτως φυσικό όλοι οι άνθρωποι  να μην συμφωνούν απόλυτα σε κάτι όπως και το να μην έχουν τον ίδιο βαθμό  αντίδρασης σε ένα ερέθισμα. Ο βαθμός ταύτισης της αλήθειας δεν μπορεί φυσικά να μετρηθεί με ποσοστά, αλλά δεν μπορεί να γίνει επίσης και ένα παιχνίδι λέξεων πχ  το "αναγνωρίζω ότι είναι καλό"  με το " αναγνωρίζω ότι είναι καλό αλλά έχει και αρνητικές πλευρές"  εύλογα προδιαθέτει κάποιον ότι  εννοεί σίγουρα πως το συγκεκριμένο πράγμα είναι καλό -ανεξάρτητα από κάποιες αρνητικές πλευρές-.
       Σε πολλά ζητήματα που δεν είναι τόσο θεωρητικά αλλά αφορούν την καθημερινότητα μας, τις ανθρώπινες σχέσεις, την πολιτική και άλλους τομείς της ανθρώπινης ζωής η αντικειμενική αλήθεια υπάρχει και θα πρέπει να αναζητείται μέσω του διαλόγου της μόρφωσης και άλλων τρόπων.
       Αν δεν υπήρχε μια αντικειμενική αλήθεια σε τόσα καθημερινά και μη ζητήματα που επηρεάζουν τη ζωή μας  τότε  κάθε είδους συμπεριφορά θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτή όσο αντικοινωνική και να ήταν αφού κατά βάθος "θα είχε τη δική της αλήθεια". Επίσης η ανταλλαγή απόψεων δεν θα είχε κανένα νόημα αφού ο καθένας θα είχε την αλήθεια του.Φυσικά όλα αυτά θα οδηγούσαν την ανθρωπότητα σε παρακμή ίσως και εξάλειψη. Αντίθετα η αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας σε διάφορους τομείς έθεσε τους κανόνες της ηθικής, της κοινωνικής συμπεριφοράς, της ανάπτυξης των επιστημών και βέβαια της διαδικασίας της σκέψης και του διαλόγου. Το ότι σε δύσκολα και πολύπλοκα  ζητήματα  όπως πχ το "νόημα της ζωής" ( κατά τη γνώμη μου πολύ γενικό θέμα)  που προσεγγίζουν (για όσους τουλάχιστον την αποδέχονται) τα όρια της μεταφυσικής,  είναι δύσκολο να βρεθεί η αντικειμενική, απόλυτη αλήθεια δε σημαίνει  ότι δεν υπάρχει. Χρέος μας είναι να προσπαθήσουμε να την ανακαλύψουμε ή να την προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν  περισσότερο και όχι να απαρνηθούμε εύκολα τη σπουδαιότητα αυτών των θεμάτων ισχυριζόμενοι πως ο καθένας  έχει μια δική του αλήθεια  καθώς αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να  ειπωθεί και ως: " ο καθένας ζει το δικό του ψέμα".

Θεσμοί και πρόσωπα


http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/06/blog-post_1024.html

            Το παραπάνω άρθρο  επισημαίνει την ειδοποιό διαφορά μεταξύ του θεσμού και του προσώπου που τον αντιπροσωπεύει. Με λίγα λόγια τα πρόσωπα δεν ταυτίζονται με τον θεσμό  απλά τον αντιπροσωπεύουν. Αν δεν αντιπροσωπεύεται σωστά ο θεσμός δεν σημαίνει ότι είναι λάθος σαν θεσμός αλλά  ότι παρερμηνεύεται ή ακόμα χειρότερα παραποιείται από τον αντιπρόσωπο του.

        Δυστυχώς σήμερα αυτή η διαφορά δεν γίνεται κατανοητή από όλους. Συχνά ακούγεται το σύνθημα  "να καεί το ... η βουλή" ακόμα και από απλούς πολίτες που βέβαια έχουν κάθε δίκιο να διαμαρτύρονται για τη σημερινή δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Όμως άλλο το να διαμαρτύρεσαι επειδή η δημοκρατία δεν εφαρμόζεται σωστά στη χώρα σου και άλλο το να ζητάς την κατάλυση της δημοκρατίας. Καλώς ή κακώς (για μένα καλώς!) η δημοκρατία με τα όποια ελαττώματα και ατέλειες της, είναι γενικά αποδεκτή ως το καλύτερο δυνατό πολίτευμα  αφού προσανατολίζεται στο να εκφράζεται η γνώμη των πολιτών για την διακυβέρνηση τους  με βάση την αρχή της πλειοψηφίας και ταυτόχρονα προστατεύει και τις μειοψηφίες.

            Συχνά σήμερα βλέπει κανείς στο δρόμο ασπρόμαυρες αφίσες αναρχικών  με συνθήματα που λένε " η δημοκρατία απέτυχε καιρός να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας" αλλά και από την άλλη πλευρά  το γνωστό " αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει μια χούντα". Και οι δύο αυτές προσεγγίσεις αποτελούν απευθείας επίθεση στους θεσμούς και όχι στα πρόσωπα που   παραποίησαν το νόημα των θεσμών και για αυτό είναι ανεύθυνες αλλά και επικίνδυνες. Γιατί έστω ότι καίμε  την βουλή και γινόμαστε "αυτοδιαχειριζόμενοι" όπως π.χ. υποστηρίζουν οι αναρχικοί. Θα λυθεί κάποιο πρόβλημα? 'Η μήπως χωρίς την προστασία των νόμων και των θεσμών ενός κράτους ο άνθρωπος απλά θα επιστρέψει στην εφαρμογή του δίκαιου του ισχυρότερου και μάλιστα στην πιο ακραία και πρωτόγονη του μορφή? Αντίστοιχα για αυτούς που ζητάνε μια χούντα ένα απολυταρχικό πολίτευμα δηλαδή, ποιος από αυτούς μπορεί να μας εγγυηθεί ότι  οι κυβερνώντες σε ένα τέτοιο πολίτευμα θα τα κάνουν όλα τέλεια (άνθρωποι δεν θα είναι κι αυτοί?)  και επιπλέον ότι δεν θα παρασυρθούν (ακόμα και αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις)  από το γεγονός ότι θα έχουν την απόλυτη δύναμη κι εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν (το ότι η απόλυτη εξουσία διαφθείρει άλλωστε δεν νομίζω να το λένε τυχαία)
              Επομένως το να  συγχέουμε τα πρόσωπα με τους θεσμούς  οδηγεί συνήθως σε επίθεση κατά των θεσμών  χωρίς μάλιστα τις περισσότερες φορές να δίνεται και μια βιώσιμη εναλλακτική ως αντίβαρο των καταργηθέντων θεσμών. Υπάρχει όμως και ένα ακόμα πρόβλημα που είναι αρκετά σημαντικό όταν γίνεται σύγχυση  προσώπων και θεσμών. Συχνά οι άνθρωποι  πιστεύοντας πως  ένας θεσμός συνδέεται με το πρόσωπο που τον εκπροσωπεί, αποφεύγει να κάνει το καθήκον του απέναντι στο θεσμό με τη λογική ότι δεν σέβεται το πρόσωπο που τον εκπροσωπεί. Για παράδειγμα συχνά ακούμε : " τι θα πληρώσω φόρους στους κλέφτες? ", " θα πάω στο στρατό να υπηρετώ τους καραβανάδες?", " θα είμαι καλός χριστιανός ενώ οι παπάδες οι ίδιοι δεν τηρούν αυτά που λένε? " και διάφορα άλλα λιγότερο και περισσότερο επικίνδυνα.
             Έτσι διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή καθώς κάποιοι υπακούν στους θεσμούς και κάποιοι άλλοι επιλέγουν να μην υπακούσουν "στα σημεία που δεν τους αρέσουν". Επιπλέον  ενθαρρύνεται η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός  ως προς τις υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι στο κράτος αφού παρέχεται στον πολίτη το άλλοθι "επειδή δεν μου αρέσει αυτός που έχει νομοθετήσει μια κατάσταση που είναι υποχρεωτική για όλους εγώ κρίνω ότι μπορώ να παραβώ  τον νόμο και να συνεχίσω να ζω με τις ίδιες συνθήκες που ζουν και αυτοί που όντως τον τηρούν" Σίγουρα όταν δεν μας αρέσει ένα πρόσωπο  ακόμα κι ένας θεσμός, έχουμε το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε αλλά όχι το δικαίωμα να παρανομήσουμε. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι  συχνά η επιλογή του να παρανομήσει κάποιος  απέναντι σε ένα θεσμό επειδή δεν του αρέσει το πρόσωπο που τον εκπροσωπεί, εκτοπίζει την άλλη του επιλογή που είναι να αγωνιστεί σαν πολίτης μέσα από τις νόμιμες διαδικασίες που προβλέπονται από τον ίδιο τον θεσμό ώστε να αλλάξει την κατάσταση. Το πιο συχνό παράδειγμα σε αυτό είναι η αποχή στις εκλογές. Όπως γνωρίζουμε η αποχή από την ψηφοφορία είναι παράνομη. Όμως κι εκεί πολλοί λένε: " τι θα πάω να ψηφίζω ανίκανους πολιτικούς?" Έτσι  όμως δεν μπαίνουν στην διαδικασία να πολιτευτούν οι ίδιοι και να δημιουργήσουν έναν κομματικό σχηματισμό  που να τους εκπροσωπεί και να μπορέσει να παλέψει για τα συμφέροντα τους. Και αν σκεφτεί  κανείς ότι στις τελευταίες εκλογές το ποσοστό της αποχής ήταν μεγαλύτερο από αυτό που πήρε το πρώτο κόμμα τότε καταλαβαίνουμε ότι το γεγονός αυτό είναι ανησυχητικό.
                Οι θεσμοί παρέχουν στον πολίτη όλους τους μηχανισμούς που χρειάζεται για να αλλάξει ή να μεταρρυθμίσει και τους ίδιους τους θεσμούς (τουλάχιστον σε μια τυπική δημοκρατία). Επομένως η κατάργηση ή η απαξίωση τους δεν έχει νόημα. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι οι θεσμοί δεν είναι κάτι απροσπέλαστο που μας επιβλήθηκε ξαφνικά αλλά αποτελούν ανθρώπινα δημιουργήματα που σχεδιάστηκαν με βάση την ανάγκη του ανθρώπου να ζει καλύτερα.(Για αυτό και οι ίδιοι τις περισσότερες φορές προβλέπουν και την δυνατότητα τροποποίησης τους) Από κει και πέρα ακόμα πιο εύκολο είναι να αλλάξει κανείς τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τους θεσμούς.Χωρίς όμως θεσμούς και νόμους που διέπουν την συμπεριφορά μας μέσα σε μια κοινωνία  η κοινωνική ειρήνη ,ασφάλεια και συνοχή  θα αποτελέσουν παρελθόν. Η κατάσταση αυτή δεν διαφέρει από αυτή που επιθυμούν όσοι διαστρέφουν τους θεσμούς  και το ρόλο τους προς ώφελος τους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ανάξιους  εκπρόσωπους των θεσμών  που όλοι θα έπρεπε να απεχθανόμαστε. Χρέος του ενεργού πολίτη δεν είναι να μετατρέπει την δίκαιη αγανάκτηση του σε βία, παρανομία,αδιαφορία  ή σε μίμηση της συμπεριφοράς που τον έκανε να αγανακτήσει "πχ με κλέβει το κράτος το κλέβω κι εγώ" με πρόσχημα τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τους θεσμούς, αλλά  να τη μετατρέπει σε γόνιμο και νόμιμο  αγώνα για  πραγματικές αλλαγές που θα βοηθήσουν στη σωστή λειτουργία των θεσμών.

Αλήθειες για το ευρώ την ευρωπαϊκή ένωση  και την κρίση




http://xsefoto.blogspot.gr/2012/06/8_16.html#more

     Τα παραπάνω ζητήματα  (όπως φάνηκε) δυστυχώς δεν είναι γνωστά σε όλους. Προσωπικά πιστεύω πως η Ευρωπαϊκή ένωση σαν θεσμός θα μπορούσε  να  προσφέρει πολλά στα κράτη και στους λαούς αν είχε οργανωθεί σωστά και σταματούσε να εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.

      Είναι αναγκαίο τα οργανωμένα κράτη να έχουν συλλογικά όργανα  ώστε να παίρνονται από κοινού  αποφάσεις, αυτό αποτελεί άλλωστε και μια γενικότερη έκφραση της δημοκρατίας. Φυσικά τα κράτη πρέπει να εκπροσωπούνται ισότιμα σε τέτοιους οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι ένα κράτος δεν θα πρέπει να έχει περισσότερες ψήφους επειδή έχει δυνατότερη οικονομία,στρατό ή πληθυσμό. Το να βγάζεις αντιπρόσωπους σε συλλογικά όργανα που εκφράζουν κράτη  με βάση τον πληθυσμό του κάθε κράτους, (έτσι γίνεται πχ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο) ουσιαστικά προϋποθέτει  ότι οι πολίτες όλων των κρατών  αυτών  ζουν με τις ίδιες συνθήκες και έχουν κοινές επιδιώξεις και συμφέροντα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει είναι άλλωστε γνωστό το χάσμα μεταξύ του βόρειου τμήματος της ΕΕ και του νότιου.  Όταν λοιπόν οι ευρωβουλευτές ενός πολυπληθούς κράτους όπως πχ η Γερμανία υπερκαλύπτουν τους ευρωβουλευτές περισσότερων από ένα κράτη-μέλη,   (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF) είναι επόμενο να προωθούνται πολιτικές περισσότερο συμφέρουσες για τη Γερμανία -έστω κι αν ο διαχωρισμός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου είναι με βάση τα ευρωπαϊκά κόμματα και όχι τα κράτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σήμερα αποτελούν κυβερνήσεις συνασπισμών, έτσι για παράδειγμα στην Ελλάδα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ,ΔΗΜΑΡ, ανήκουν σε διαφορετικά ευρωπαϊκά κόμματα αλλά όμως έχουν σχηματίσει μαζί κυβέρνηση. Έτσι ουσιαστικά όσο πιο πολλούς ευρωβουλευτές έχει μια χώρα τόσο καλύτερα μπορεί να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα- Το δικαίωμα του βέτο που έχει μια χώρα-μέλος είναι σίγουρα ένα μέσο προστασίας αλλά όμως ουσιαστικά προστατεύει από προτάσεις άλλων αλλά δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην προσπάθεια μιας χώρας με λίγους ευρωβουλευτές να περάσει μια  ΔΙΚΗ ΤΗΣ  πρόταση. Κάθε κράτος μέλος λοιπόν θα έπρεπε να έχει μια ψήφο στο ευρωκοινοβούλιο ισότιμη με αυτές των υπολοίπων.

      Οικονομικά είναι σίγουρα λάθος το να δίνεις κοινό νόμισμα σε χώρες με διαφορετικές ανάγκες που παράγουν διαφορετικά αγαθά και έχουν διαφορετικές  δυνατότητες. Έτσι σήμερα η Γερμανία έχει ανάπτυξη ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στα όρια της χρεωκοπίας. Ένα κοινό νόμισμα εξυπηρετεί χώρες με κοινές δυνατότητες, κοινούς ρυθμούς ανάπτυξης, κοινή πολιτική  αλλά και κοινό βιοτικό επίπεδο. Αν η Ουγκάντα αποκτήσει ξαφνικά κοινό ρυθμό ανάπτυξης με την Ελβετία  δε σημαίνει ότι έχει και τις ίδιες δυνατότητες, η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης μιας χώρας μπορεί μπορεί να σημαίνει ότι  πέρασε από το σημείο που οι κάτοικοι της  ζούσαν σε αχυροκαλύβες  στο σημείο που ζουν σε πολυκατοικίες, τη στιγμή που σε μια άλλη χώρα να σημαίνει το ίδιο ποσοστό  ότι πλέον γίνεται χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και όχι μόνο συμβατικών. Το ποσοστό σαν ανάπτυξη είναι δηλαδή το ίδιο αλλά εκφράζει διαφορετικό μέγεθος. Αν τώρα αναλογιστούμε και το πόσο περίεργοι και διφορούμενοι είναι όλοι οι οικονομικοί δείκτες ανάπτυξης μιας χώρας φτάνουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι τα κριτήρια χρήσης κοινού νομίσματος θα έπρεπε να είναι πολύ πιο αυστηρά. Το να έχεις ανεπτυγμένες και λιγότερες ανεπτυγμένες χώρες με κοινό νόμισμα στη ουσία διευκολύνει τις ανεπτυγμένες χώρες να εξάγουν τα προϊόντα τους στις λιγότερο ανεπτυγμένες ενώ κάνεις τις μη ανεπτυγμένες χώρες λιγότερο ανταγωνιστικές αφού πουλάνε και αυτές ό,τι παράγουν σε ένα πολύ "ακριβό" νόμισμα. Όταν λοιπόν για παράδειγμα στην Ελλάδα είχαμε δραχμές, ένας Αμερικάνος τουρίστας ερχόταν να δώσει δολάρια γιατί είχε μεγάλη αγοραστική δύναμη ( η αξία του δολαρίου ανέβαινε σε σχέση με τη δραχμή) σήμερα όμως με το ευρώ το δολάριο χάνει αξία σε σχέση με το ευρώ επομένως δεν είναι συμφέρον για κάποιον που έχει δολάρια να έρθει σε μια χώρα που έχει ευρώ.

         Σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κοινές οικονομικές αποφάσεις μεταξύ κρατών  αλλά αυτές να γίνονται στο πλαίσιο ότι τα ισχυρά κράτη της ένωσης θα βοηθήσουν τα υπόλοιπα να ισχυροποιηθούν, να σταθεροποιηθούν και στη συνέχεια να περάσουν στο κοινό νόμισμα. Δυστυχώς όμως αυτό δεν γίνεται: δεν υπάρχουν επαρκείς μηχανισμοί ελέγχου που να εξασφαλίζουν ότι τα κονδύλια που δίνονται σε μια χώρα χρησιμοποιούνται  σωστά και για ώφελος του λαού της και δυστυχώς φαίνεται αυτό να γίνεται με σκοπό τη δημιουργία χρέους των χωρών που λαμβάνουν τα κονδύλια ώστε μετά να μπορούν να χειραγωγηθούν εύκολα από τα κράτη-δανειστές τους.    Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι στα πλαίσια της κοινής  οικονομικής πολιτικής η ΕΕ  επιδοτέι συγκεκριμένα αγροτικά προϊόντα  και παραμελεί  άλλα τα οποία όμως μπορεί να αποτελούν την βάση της αγροτικής παραγωγής μιας χώρας.Kάτι τέτοιο έγινε και στην Ελλάδα όπου οι αγρότες (όσοι μείνανε) επενδύουν σεεκτροφή σαλιγκαριών ενώ τόνοι ροδάκινων και άλλων φρούτων θάβονται σε χωματερές γιατί δε συμφέρει ή δεν πρέπει να πουληθούν 

              Καταλήγοντας οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η ΕΕ έχει πολλές δυνατότητες να προωθήσει την αρμονική συνεργασία των λαών της, την επίλυση πολλών προβλημάτων που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά και να δώσει και μια  ισχυρή θέση στους λαούς της Ευρώπης σε παγκόσμιο επίπεδο.Για να γίνει αυτό θα πρέπει το κάθε μέλος της να  αγωνιστεί για την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων που αναφέραμε αλλά και άλλων που δεν τα παρουσιάσαμε εδώ. Κάθε μέλος της ΕΕ είναι στην ουσία η ίδια η ΕΕ και μπορεί να την διαμορφώσει. Αποστολή της ΕΕ θα πρέπει να είναι η εξίσωση του βιοτικού επιπέδου των λαών της  αλλά όχι η ισοπέδωση του. Έτσι σαν μια κοινωνία ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών  γίνεται προφανές ότι   για να γίνει η εξίσωση των μελών της, τα ισχυρά κράτη είναι αυτά που θα πρέπει να κάνουν τις θυσίες που απαιτούνται ώστε να ενισχυθούν τα πιο αδύναμα και όχι το αντίθετο. Χρέος του κάθε πολιτικού είναι να αγωνιστεί για αυτά τα ζητήματα. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΕΕ είναι απλά ένας διεθνής οργανισμός στον οποίο κάθε χώρα συμμετέχει επειδή κρίνει ότι έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της-τα συμφέροντα των πολιτών της-Αν λοιπόν κάποια στιγμή κριθεί  ότι πλέον τα συμφέροντα ενός κράτους δεν εξυπηρετούνται από την παραμονή του στην ΕΕ είναι μια απόλυτα φυσιολογική κίνηση το κράτος αυτό να αποχωρήσει από την ΕΕ.

Αναμνήσεις από την κάλπη...

    Μιας και για πρώτη φόρα  πήγα για εφορευτική  επιτροπή , επιτρέψτε μου να μοιραστώ  τις εμπειρίες μου μαζί σας. Σημειώστε ότι όλα τα γεγονότα που θα σας παρουσιάσω είναι 100%  αληθινά και συνέβησαν στο ίδιο εκλογικό τμήμα.

       Καταρχάς παρατήρησα εύκολα ότι ήμουν το μόνο μέλος της εφορευτικής επιτροπής (από τα 8 παρακαλώ) που είχε πάει. Σε λίγη ώρα σκάει  η εκλογική αντιπρόσωπος ΝΔ . Κάπου εκεί ξεκίνησε το σκηνικό αν μετατρέπεται σε ταινία κινουμένων σχεδίων με καρικατούρες χαρακτήρων ή ακόμα και σε καλοκαιρινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο αν θέλετε: Η αντιπρόσωπος ήταν ψηλή ξανθιά  νεαρή καλλονή -αψεγάδιαστη και εξέπεμπε τον αέρα (τουλάχιστον σε εμένα)  "κάπου με έχουν διορίσει και ξεπληρώνω τη χάρη διαφορετικά ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ δεν θα ερχόμουν να ασχοληθώ με τα πολιτικά"(συμπαθέστατη πάντως η κοπελίτσα σαν άνθρωπος μην την  αδικούμε κιόλας!) Στη συνέχεια σκάει η εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ  με ξασπρισμένο ξανθό μαλλί, καμιά 10αριά χρόνια  πιο μεγάλη από την άλλη και φυσικά μακρύ φόρεμα  και εντελώς κουλτουριάρικο ύφος. Πιο αργά κατέφθασε η εκπρόσωπος του ΚΚΕ που φόραγε μαύρα ήταν μεγαλύτερη και από τις δύο και είχε φάτσα με ύφος Λιάνα Κανέλλη.Τελευταία (όταν άρχισε η καταμέτρηση ενώ οι άλλες είχαν έρθει αρκετά πιο νωρίς )  ήρθε και η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ που θύμιζε κάτι από ζαβλακωμένη Μελίνα Μποτέλλη στους "ψίθυρους καρδιάς" (ψάξτε το και θα καταλάβετε).

         Στην αρχή της ψηφοφορίας έρχεται ένας από την εφορευτική του διπλανού τμήματος βλέπει αντιπρόσωπο ΝΔ και λέει" Μπα εσείς καλά πάτε εδώ είστε πολλοί (βασικά στα άλλα εκλογικά τμήματα δεν είχε επίσης προσέλθει κανείς της εφορευτικής ) ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΩΡΑΙΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ!! Εν τω μεταξύ  οι "πολλοί" που είχε δει οφείλονταν στο γεγονός ότι η δικ. αντιπρόσωπος είχε φωνάξει τα 16χρονα παιδιά της για να βοηθήσουν αφού είδε ότι δεν θα έρχονταν κανείς.

            Σε λίγο σκάει άραβας δημοσιογράφος από Αλ τζαζίρα (ω ναι!) Ρωτά ευγενικά αν του επιτρέπουμε να μας τραβήξει πλάνα με την κάμερα και φυσικά του επιτρέπουμε. Κάνουν την δουλειά τους οι άνθρωποι φεύγουν  -ξεχνάνε και την κάμερα και γυρνάνε να την πάρουν- Σε λίγο ξαναέρχεται ο τύπος από δίπλα και ρωτάει :"Πως πάμε εδώ?  Η ΚΟΠΕΛΑ Η ΞΑΝΘΙΑ ΕΝΤΑΞΕΙ? "-ξαναφεύγει!

Περνά λίγη ώρα και συνειδητοποιώ ότι μας τραβάει με την κάμερα για αρκετή ώρα χωρίς καν να πει καλημέρα όχι να ζητήσει άδεια, Ελληνάρας δημοσιογράφος!(Απλά στέκονταν έξω από την ανοικτή πόρτα και τραβούσε).

          Στη συνέχεια αρχίζει η παρέλαση των ψηφοφόρων....πρώτη φορά είδα πόσοι πολλοί είναι οι ηλικιωμένοι 70+ που ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!( μα πολλοί όμως σας λέω) Γιαγιάδες να ζητάνε βοήθεια μέσα στο παραβάν... μια μάλιστα  φώναζε ότι ήθελε να είναι με την κόρη της και ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ και η κόρη της μάλιστα έλεγε ότι είχε δίκιο γιατί ήταν μάνα της. Τότε της είπα και εγώ "είναι μάνα σου αλλά δεν είστε ο ίδιος άνθρωπος και στα πολιτικά μπορεί να μην τα πηγαίνετε καλά"-προς έκπληξη μου όταν της το εξήγησα συμμορφώθηκε!!!! Μετά έρχεται ένας τύπος : "φίλε εγώ στο "θ" είμαι  ", λέει -"α εδώ έχουμε λ-μ του λέω, δεν είστε σε αυτό το τμήμα"

"ε εντάξει λ-μ λέει,κι  εγώ στο "θ" είμαι.Τελικά με το που το είπε κατάλαβε ότι δεν ξέρει καλά το αλφάβητο κι έφυγε........ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ αλλού.

          Επικό σημείο όταν μπαίνει Γερμανός φωτογράφος στο τμήμα για να τραβήξει φωτογραφίες τη διαδικασία. Βλέπει την  -celebrity  πλέον- αντιπρόσωπο ΝΔ και μένει! Τη βάζει να κάτσει πάνω σε ένα θρανίο και αρχίζει να την τραβά φωτογραφίες- χωρίς να τραβά ούτε κάλπες ούτε ψηφοφόρους ούτε ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ μέσα στην αίθουσα.  Εγώ για καμιά 10αριά λεπτά εξυπηρετώ ψηφοφόρους και όταν σηκώνω τα μάτια μου από το χαρτί βλέπω ότι ο τύπος ακόμα τραβάει- πάω να διαβάσω τον επόμενο κωδικό ψηφοφόρου σκεπτόμενος "τι λιγούρι είναι τούτος δω" αλλά σκάω σε υστερικό νευρικό γέλιο και φυσικά με αντικαθιστούν προσωρινά με το παιδί της δικαστικής αντιπροσώπου μέχρι να μου περάσει. Ο τύπος συνέχισε τη φωτογράφηση της ξανθιάς για κάνα 10λεπτο ακόμα. (Τι νόμιζε  ότι θα του την δώσουμε αν δεν έχουμε να πληρώσουμε το μνημόνιο? ) Έκλαψα κυριολεκτικά για πολλή ώρα από τα γέλια.Με το που φεύγει ο Γερμανός ο οποίος στο τέλος τράβηξε και γενικά πλάνα για το ξεκάρφωμα, έδωσε την κάρτα του στην ξανθιά και μετά από λίγο σκάει πάλι ο τύπος από το διπλανό τμήμα  ρωτώντας πάλι το  "πως τα πάμε?".

       Στη συνέχεια μια που έρχεται να ψηφίσει της λέει η δικαστικός: "κυρία μου είστε  στην εφορευτική  επιτροπή και δεν ήρθατε παρακαλώ καθίστε λίγο γιατί είναι άδικο να έχει έρθει μόνο ένα άτομο όλη την μέρα ( το άτομο ήμουν εγώ!) "Α εμένα δεν μου στείλανε χαρτί λέει αυτή" "Αυτό δεν μπορώ να το ελέγξω  αλλά αποδείξτε ότι είχατε πρόθεση να ρθείτε με το να καθίσετε να βοηθήσετε ή να κανονίσετε με τον κύριο να αλλάξετε κάποια ώρα" "ΑΑΑΑ λέει έχω το μωρό μου μαζί και δεν έχω που να το αφήσω" "Αφήστε το με τον κύριο που είναι μαζί σας" "α όχι δεν κάθεται φρόνιμο χωρίς εμένα- και στην τελική τι θα γίνει αν δεν κάτσω?" "Μπορώ να στείλω αστυνομικό σπίτι σας να σας φέρει με το ζόρι", τότε  πετάγεται ο άντρας της τύπισσας: "να τον στείλεις", "εδώ λέει μιλάμε σαν άνθρωποι το να σας στείλω αστυνομικό είναι το μόνο εύκολο". Τότε ο άντρας της τύπισσας λέει : "Ο ΝΟΜΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ  ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ" για να πάρει απάντηση "ο νόμος το λέει αυτό αν δεν γνωρίζουμε το ποια άτομα είναι για την εφορευτική ή αν ξέρουμε ότι όντως δεν μπορούν να έρθουν, επομένως το πρώτο που έπρεπε να κάνω ήταν να στείλω αστυνόμο σπίτι σας να ρωτήσει γιατί δεν ήρθατε" . Με τα πολλά επειδή είχαν και το παιδί μαζί φύγανε. Η επόμενη τέτοια περίπτωση επίσης παραπονέθηκε ότι δεν της στείλανε χαρτί αλλά αποδείχτηκε ότι είχε μετακομίσει και το χαρτί το είχανε στείλει στην παλιά διεύθυνση οπότε συμμορφώθηκε.

          Τέλος στην καταμέτρηση ξεχώρισε η αντιπρόσωπος του ΚΚΕ που ενώ μετράγαμε ψηφοδέλτια ΝΔ που ήταν σε πάκους και είχαμε μόλις μετρήσει τον πρώτο πάκο λέγοντας "18" αυτή είπε "α επομένως ΝΔ 18 ψήφοι" (σε εκλογικό τμήμα με 567 εγγεγραμμένους) για να συμπληρώσει αμέσως "α για μια στιγμή χάρηκα μόνη μου!"

        Σκεπτόμενος όλα αυτά τα οποία εντάξει έχουν την πλάκα τους, συνειδητοποιώ τι νοοτροπίες επικρατούν ποιος ψηφίζει και γιατί ψηφίζει ποια είναι η αίσθηση του καθενός για το καθήκον του απέναντι στο κράτος και κατ' επέκτασιν στους συνανθρώπους τους και πολλά άλλα. 

         Τώρα να μπω στον πειρασμό να τα συνδέσω και με το εκλογικό αποτέλεσμα? :)

Οι Βολεμένοι Έλληνες





http://xsefoto.blogspot.gr/2012/03/blog-post_6875.html

     Κατά τη γνώμη μου το  το χειρότερο με τους λεγόμενους βολεμένους Έλληνες πέρα από τον εγωισμό, την αδιαφορία  και τον ωχαδερφισμό που τους διακατέχει, είναι το γεγονός ότι πρόκειται για άτομα που αν είχαν προσπαθήσει να επιβιώσουν  νόμιμα  δεν θα είχαν να καταφέρει τίποτα. Παρατηρεί κανείς άτομα  με εκπαίδευση γυμνασίου να έχουν διοικητικές θέσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, άτομα που δεν ξέρουν να χειρίζονται ηλεκτρονικό υπολογιστή (και το χειρότερο είναι ότι δεν ξεκινούν καν την προσπάθεια να μάθουν) Επιχειρηματίες  χωρίς καμιά μόρφωση  να έχουν κερδοφόρες επιχειρήσεις ( ή τουλάχιστον επιχειρήσεις που για κάποιο λόγο εξακολουθούν να δουλεύουν)  και να διαθέτουν κεφάλαιο , κάτι το οποίο φαντάζει άπιαστο όνειρο για έναν απόφοιτο  πανεπιστημίου που απλά ελπίζει να δουλέψει σαν υπάλληλος. Η γνώση τους αυτή ότι χωρίς την βοήθεια κάποιου πολιτικού "δεν θα είχαν στον ήλιο μοίρα"  σε συνδυασμό με την αδυναμία ή και την αδιαφορία τους όσον αφορά το να βελτιώσουν τις δυνατότητες τους και να μπορέσουν να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, τους καθιστά απελπισμένους και φανατικούς υποστηρικτές του διεφθαρμένου συστήματος. Είναι μάλιστα αρκετοί ώστε να διαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα ή να επιτρέπουν να γίνονται συζητήσιμες  εκφράσεις τύπου "μαζί τα φάγαμε"  αλλά και να δίνουν το άλλοθι της ψήφου τους (λαϊκή βούληση) σε αντιλαϊκά μέτρα.

       Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν  ότι  το όποιο "βόλεμα" τους παραχωρήθηκε έγινε σε βάρος άλλων συνανθρώπων τους. Επιπλέον το βόλεμα αυτό και εγωιστικά να το δει κανείς , σίγουρα δεν τους προσφέρει  την ποιότητα ζωής που θα είχαν αν το κράτος λειτουργούσε σωστά. Χωρίς δηλαδή μίζες  και σκάνδαλα αλλά με βάση το συμφέρον του πολίτη. Σε ένα κοινωνικό ευνομούμενο κράτος  όλοι οι πολίτες θα απολάμβαναν μια παιδεία που θα τους επέτρεπε  να αναπτύξουν τις δικές τους δυνάμεις  και να διεκδικήσουν νόμιμα τη θέση που τους αξίζει. Επιπλέον το κράτος θα μπορούσε να δαπανήσει περισσότερα χρήματα   για τον πολίτη καθώς δεν θα ήταν αναγκασμένο να συντηρεί κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις και συμφέροντα ούτε να πληρώνει υπεράριθμους δημόσιους υπάλληλους και άτομα που δεν διαθέτουν καν τα τυπικά προσόντα για την εργασία τους. Δε λέμε βέβαια ότι δεν θα υπήρχε και κει φτώχεια και δυσκολίες -καθώς μιλάμε για ανθρώπινες καταστάσεις- αλλά σίγουρα θα υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για όλους και το μέσο βιοτικό επίπεδο θα ήταν καλύτερο. Οι βολεμένοι Έλληνες και κάθε εθνικότητας, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το υποτιθέμενο βόλεμα είναι στην ουσία το δόλωμα που τους προσφέρεται  από το διεφθαρμένο σύστημα ώστε να εξαγοράζεται η σιωπή/ανοχή/υποστήριξη τους  σε οτιδήποτε εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος. Πραγματικά έχω ακούσει ανθρώπους να λένε "εντάξει μου μείωσαν τον μισθό αλλά καλύτερα η μείωση από το να τα χάσω όλα". Παρέχοντας ανοχή στο σύστημα στην ουσία διαιωνίζουν αυτή την μίζερη κατάσταση τους,  το φόβο του  "τι θα γίνει αν αν φύγει από την εξουσία το πολιτικό κόμμα που μου έδωσε παράνομα τα προνόμια που έχω" και τα κληροδοτεί και στις επόμενες γενιές. Οι βολεμένοι  πρέπει να καταλάβουν  ότι αν κριθεί αναγκαίο για το σύστημα είναι εύκολο να χάσουν και αυτό το βόλεμα που τους προσφέρθηκε αλλά και ότι πέρα από το βόλεμα τους διακυβεύεται και πλήττεται  και η πρόοδος και η ευημερία όλων των υπόλοιπων "μη βολεμένων".Συνειδητοποιώντας αυτά οι βολεμένοι πρέπει να κάνουν το επόμενο βήμα  

που είναι να θυσιάσουν ό,τι τους προσφέρθηκε αρνούμενοι να στηρίζουν άλλο την υπάρχουσα κατάσταση. Έτσι ίσως να καταλήξουν  με μικρότερες απολαβές  με λιγότερα προνόμια , όμως τουλάχιστον αυτά που θα έχουν θα είναι αυτά που τους αντιστοιχούν νόμιμα και επιπλέον θα έχουν θέσει τις βάσεις για σταδιακή βελτίωση τόσο της δικής τους ζωής όσο και των συμπολιτών τους.

            Φυσικά κάποιοι από τους βολεμένους μπορεί να ισχυριστούν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτήν την θυσία   γιατί θα χάσουν πάρα πολλά. Μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά και άνθρωποι με ελάχιστα προσόντα που βρέθηκαν σε υψηλές θέσεις είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο πιθανοί υποψήφιοι να αρνηθούν να κάνουν το χρέος τους. Αυτοί που γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και ότι οι αλλαγές που θα έρθουν δεν θα τους επιτρέψουν να συντηρήσουν τα παράνομα κεκτημένα τους  (παρόλο που η κατάσταση συνολικά θα βελτιωθεί για όλους) είναι άτομα που σκέφτονται εγκληματικά και συμφεροντολογικά και που εκφράζουν την πραγματική διαφθορά στην κοινωνία. Γιατί ο φόβος ενός αμόρφωτου ανθρώπου να μη χάσει τη δουλειά του είναι αποδεκτός ως ένα σημείο, αλλά η συνειδητή  συμμετοχή  στο να εμποδίζεις την αλλαγή της  υπάρχουσας κοινωνικής κατάστασης γιατί έτσι  απλά κερδίζεις περισσότερα  είναι ουσιαστικά έγκλημα εναντίον του κράτους.

       Χρέος του κάθε συνειδητοποιημένου "μη βολεμένου" πολίτη είναι να  κάνει τους συνανθρώπους του να απαλλαγούν από τον φόβο της κατάρρευσης του συστήματος που τους στηρίζει εξηγώντας τους ότι ένα κοινωνικά πιο δίκαιο κράτος θα ήταν καλό και για το δικό τους συμφέρον και ότι μακροπρόθεσμα είναι κάτι που θα τους προσφέρει πολύ περισσότερα από το  προσωρινό τους "βόλεμα".Επιπλέον οι εκούσιοι υποστηρικτές του συστήματος θα πρέπει να διώκονται ποινικά (καθώς η υποστήριξη που τους παρέχεται από το σύστημα είναι πάντα  παράνομη) αλλά και να προβάλλονται στην κοινωνία ώστε να γίνεται γνωστό το πως λειτουργεί το σύστημα και το γιατί τα άτομα αυτά το υποστηρίζουν.

Τεχνολογία και ανθρωπισμός

      Οι  παλιότεροι θα θυμούνται το τηλεοπτικό σποτ που έδειχνε την εκτόξευση ενός διαστημοπλοίου σε αντιπαραβολή με ένα παιδί που λιμοκτονεί στην Αφρική και έθετε το ερώτημα:"Τι κόσμος είναι αυτός που στέλνει ανθρώπους στο φεγγάρι και αφήνει παιδιά στη Γη να πεθαίνουν;"

(Δυστυχώς δεν βρήκα link  για την διαφήμιση όποιος τον έχει διαθέσιμο παρακαλώ ας τον βάλει στα σχόλια). Είναι σαφές πως το σποτ υπαινίσσονταν πως πολλά χρήματα  που σήμερα ξοδεύονται για  επιστημονική έρευνα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

      Η αστοχία στο συγκεκριμένο συλλογισμό είναι ότι  η τεχνολογία με όλα τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της , συνετέλεσε στη βελτίωση  της  ζωής του ανθρώπου. Βρέθηκαν θεραπείες για θανατηφόρες ασθένειες, αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής και πολλά άλλα. Χάρις στην τεχνολογία και την έρευνα  βρέθηκαν μέθοδοι που κάνουν αποδοτικότερη την παραγωγή των καλλιεργειών.Τα χρήματα λοιπόν που δαπανώνται στην έρευνα και στην τεχνολογία συμβάλλουν στην βελτίωση της ζωής όλων των ανθρώπων. Ακόμα και στο παράδειγμα του σποτ  πρέπει να πει κάποιος ότι  ο τομέας της εξερεύνησης του διαστήματος προσέφερε  πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα στον άνθρωπο καθώς πολλά μηχανήματα εφευρέθηκαν  μέσω αυτού. (συνθετικά υφάσματα, αντικραδασμικές σόλες κ.α.)

    Το πρόβλημα λοιπόν  είναι ότι τα αποτελέσματα της έρευνας και της τεχνολογίας δεν προσφέρονται  σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι για παράδειγμα μπορεί να εφευρίσκονται αποδοτικότερες μέθοδοι καλλιέργειας  αλλά  η πλεονάζουσα παραγωγή δεν δίνεται σαν βοήθεια σε χώρες του τρίτου κόσμου. Πόσο μάλλον να γίνει λόγος για εφαρμογή  αποδοτικότερων μεθόδων καλλιέργειας σε χώρες του τρίτου κόσμου. 

    Η τεχνολογία από την πλευρά της δίνει τη δυνατότητα  στον άνθρωπο να λύσει τα προβλήματα του αλλά και να βελτιώνει συνεχώς τις συνθήκες διαβίωσης του, ουσιαστικά δηλαδή έχει έντονο ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Το ότι ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί σωστά αυτή τη δυνατότητα ώστε να υπάρχει ωφέλεια για όλους δεν είναι πρόβλημα που αφορά την τεχνολογία αλλά πρόβλημα που αφορά την παιδεία και την ηθική του ανθρώπου σαν ον. 

     Η τεχνολογία και η έρευνα ικανοποιούν την ανθρώπινη ανάγκη για κατανόηση και έλεγχο του περιβάλλοντος του ανθρώπου  και το να ζητήσει κάποιος να σταματήσουν  θα σήμαινε το τέλος της πρόοδου και την ταυτοποίηση του ανθρώπου με τα υπόλοιπα ζώα τα οποία δεν παράγουν ούτε τεχνολογία ούτε πολιτισμό αλλά βασίζονται μόνο στα φυσικά τους εφόδια.

       Ο μόνος τομέας της τεχνολογίας που θα μπορούσε να σταματήσει είναι αυτός που αφορά τα οπλικά συστήματα που σκοπό έχουν την καταστροφή της ανθρώπινης ζωής. Εκεί όντως το ερώτημα που θέτει το τηλεοπτικό σποτ , αντίστοιχα διατυπώμενο θα ήταν απόλυτα σωστό. Όμως αυτό θα αφορούσε μόνο την κακή χρήση της τεχνολογίας, η οποία όπως και κάθε τι άλλο που αφορά τον  άνθρωπο έχει μια θετική και μια αρνητική πλευρά.

     

Άμεση δημοκρατία

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=7154

      Στη σύγχρονη εποχή  γίνεται λόγος για την άμεση δημοκρατία, η οποία ως ένα βαθμό έχει πρότυπο την δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας. Στην άμεση δημοκρατία ο πολίτης καλείται να αποφασίζει για κάθε θέμα διακυβέρνησης.

       Εκ πρώτης όψεως η άμεση  δημοκρατία φαίνεται δίκαιη. Σε τελικό συμπέρασμα οι αποφάσεις  αφορούν τους πολίτες και αυτοί θα πρέπει να τις παίρνουν. Αν μάλιστα  σκεφτεί κανείς ότι με το σημερινό σύστημα της αντιπροσώπευσης στη δημοκρατία συχνά οι αντιπρόσωποι του λαού τον παραπλανούν ή αθετούν τις υποσχέσεις τους σίγουρα η άμεση δημοκρατία εξασφαλίζει με βεβαιότητα  ότι θα εκφράζεται απόλυτα η λαϊκή βούληση.

      Για να υπάρχει όμως σωστή διακυβέρνηση θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα και  για την ορθότητα του τρόπου λήψης των αποφάσεων. Μια μεγάλη πτυχή του θέματος θίγεται στο σύνδεσμο που παραθέτω απάνω. Δηλαδή ότι η δημοκρατία πρέπει να προστατεύει τις μειοψηφίες και να λειτουργεί ως κράτος δικαίου. Αν κυβερνά μόνο η γνώμη της πλειοψηφίας είναι αναπόφευκτο να καταπιεστούν οι μειοψηφίες.Έτσι για παράδειγμα σε μια χώρα με γηρασμένο πληθυσμό θα ήταν εύκολο να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο που θα αύξανε τις συντάξεις και θα μείωνε τους μισθούς αν υπήρχε άμεση δημοκρατία.

      Μια ακόμα σημαντική ένσταση για την άμεση δημοκρατία  είναι η ενημέρωση του πολίτη για τα διάφορα θέματα, η ύπαρξη διάθεσης για ενημέρωση  στον καθένα προσωπικά, αλλά και η δυνατότητα ενημέρωσης του πολίτη. Πιο απλά αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο για τον κάθε πολίτη  να είναι επαρκώς  ενημερωμένος για το κάθε θέμα  διακυβέρνησης . Και όταν λέμε για κάθε θέμα εννοούμε από τα πιο τετριμμένα μέχρι και αυτά που είναι τόσο σημαντικά ώστε να απαιτείται ακόμα και σήμερα που ισχύει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ένα δημοψήφισμα. Ο κάθε πολιτικός σήμερα δεν αποφασίζει για τα θέματα αυτά μόνος του αλλά έχει μια ομάδα ειδικών που τον ενημερώνουν επαρκώς για το θέμα πέρα από την προσωπική έρευνα που οφείλει να κάνει και ο ίδιος. Επίσης δεν είναι τυχαίο πως η πολιτεία σήμερα προβλέπει πως οι πολιτικοί δεν πρέπει να εργάζονται αφού ουσιαστικά η δουλειά που πρέπει να κάνουν (άσχετα με το τι γίνεται σήμερα!)  είναι η ενημέρωση τους για όλα τα ζητήματα διακυβέρνησης.Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συνδυάσει την βιοποριστική του εργασία με την επαγγελματική -γιατί τόσο καλή θα πρέπει να είναι αν ο άνθρωπος αυτός παίρνει αποφάσεις- γνώση για τα κοινά. Όπως έχει ειπωθεί : "ο καθένας μπορεί να έχει γνώμη αλλά έχει γνώση για να έχει γνώμη?" Σίγουρα ένας ενεργός πολίτης πρέπει να έχει διαμορφωμένη μια άποψη μέσα  σε ένα γενικό πλαίσιο αλλά δεν είναι δυνατό να γνωρίζει ή να καταπιάνεται με όλες τις σχετικές λεπτομέρειες. Ο ρόλος του αντιπροσώπου  είναι να κάνει κατανοητές αυτές τις λεπτομέρειες και να τις λάβει υπόψιν  του πάντα όμως βασιζόμενος ότι δρα με βάση τον γενικότερο τρόπο σκέψης των πολιτών που τον επέλεξαν. Επιπλέον ο πολιτικός- αντιπρόσωπος έχει χρέος να αναφέρει σωστά στον πολίτη τις αρχές και το πρόγραμμα πάνω στο οποίο θα κινηθεί και να δρα έτσι ώστε να εκπροσωπεί  ουσιαστικά τον πολίτη.

      Εδώ πρέπει να αναφερθεί επίσης ότι  η άμεση δημοκρατία προϋποθέτει και την ικανότητα του πολίτη να αναπτύσσει δικές του προτάσεις διακυβέρνησης. Είναι εύκολο για τον καθένα να  στηρίξει ή να απορρίψει ένα νομοσχέδιο αλλά είναι σίγουρα πιο δύσκολο να συντάξει κάποιος ένα δικό του. Σίγουρα, για διάφορους λόγους, δεν έχει ο κάθε πολίτης αυτή την δυνατότητα.Ουσιαστικά δηλαδή  στην άμεση δημοκρατία,στην καλύτερη περίπτωση οι περισσότεροι πολίτες καταλήγουν να  καλούνται να εγκρίνουν ή όχι προτάσεις  μερικών συγκεκριμένων πολιτών που διαθέτουν τα μέσα,την ευφράδεια, την γνώση  αλλά και την εξειδίκευση να αναπτύξουν προτάσεις για ένα θέμα. Το ίδιο ακριβώς όμως συμβαίνει και στην αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία. Η διαφορά όμως είναι ότι στην αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία είναι πιο εύκολο να υπάρχει εμπειρία για το θέμα προς ψήφιση σε 300 για παράδειγμα άτομα  παρά σε ολόκληρο τον πληθυσμό μιας χώρας. Η λαϊκή βούληση θα εκφραστεί από το γεγονός ότι οι αντιπρόσωποι του λαού θα  χρησιμοποιήσουν και την εμπειρία/γνώση  τους για το θέμα αλλά θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τους και το γενικότερο πλαίσιο βάσει του οποίου έχουν υποσχεθεί στους πολίτες πως θα κινηθούν-θα λαμβάνουν δηλαδή τις αποφάσεις.

Έτσι σε μια αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία  η γνώση για τα θέματα συμβαδίζει ώς ένα βαθμό με την λαϊκή βούληση  (είναι πιο εύκολο να έχει πλήρως ενημερώμενα λίγα άτομα παρά ένα ολόκληρο κράτος) ενώ σε μια άμεση δημοκρατία τον κύριο λόγο τον έχει η λαϊκή βούληση ( ο καθένας μπορεί να υποβάλλει μια πρόταση για όλα τα θέματα χωρίς να είναι απαραίτητο να είναι ενημερωμένος). Σε μια σωστή αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία αποτελεί σφάλμα για ένα πολιτικό να ισχυριστεί πως δεν είναι ενημερωμένος για κάτι που ψηφίζει.

     Φυσικά δεν πρέπει να απορρίπτουμε τελείως την άμεση δημοκρατία. Κατά τη γνώμη μου είναι εύκολο να εφαρμοστεί σε τοπικά επίπεδα π.χ. μια γειτονιά -μια συνοικία μπορεί να καλείται να αποφασίσει μόνη της  σε τι δημόσιο έργο προτιμά να ξοδευτούν κάποια κονδύλια που της αντιστοιχούν.-Όχι όμως και να αποφασίσει και το ύψος των κονδυλίων που θα πρέπει να της δίνονται από το κράτος-Με την έννοια δηλαδή ότι καθένας  πρέπει να αποφασίζει για πράγματα που του είναι αρκετά οικεία και τον αφορούν άμεσα, δεν επηρεάζουν αρνητικά  τρίτους και είναι θέματα για τα οποία έχει ενημέρωση. Επίσης έμφαση θα πρέπει να δοθεί και στην παράδοση προς αποδοχή η μη νομοσχεδίων που προτείνονται από πολίτες στο κοινοβούλιο που όμως θα ελέγχονται από τους αντιπροσώπους του κοινοβουλίου ως προς την ορθότητα/νομιμότητα/συνταγματικότητα τους. Επίσης με την άμεση δημοκρατία θα μπορούσε να εκλέγεται ένα θεσμικό πρόσωπο όπως ο πρόεδρος της δημοκρατίας ώστε να δρα ανεξάρτητα από πολιτικά συμφέροντα όταν κρίνει πως εφαρμόζονται αντιλαϊκές πολιτικές. 

      Συνοψίζοντας πιστεύω ότι  σίγουρα το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να γίνει πιο ανοιχτό στους πολίτες όχι όμως να μετατραπεί σε οχλοκρατία. Η ανάγκη εξυγίανσης της αντιπροσωπευόμενης  δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί αλλά να μετατραπεί ώστε η συνεισφορά των πολιτών σε αυτή να είναι ουσιαστικότερη αλλά και πιο ωφέλιμη,

    

Παιδεία,κράτος και εθνική ταυτότητα




Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο
http://www.skepsou.gr/index.php/commentary/politics/199-ekpaideytikos-aytarxismos   βλέπουμε να τίθεται σε αμφισβήτηση η σχέση του κράτους με την παιδεία που πρέπει να λαμβάνει κανείς. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο συγγραφέας του άρθρου  θεωρεί ότι στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, ο γονιός θα πρέπει να μπορεί να ζητά από το κράτος την παιδεία που θα παρέχει αυτό στο παιδί του. Γίνεται ακόμα λόγος για την ανάγκη ύπαρξης διαφορετικών βιβλίων για κάθε μάθημα  ώστε ο μαθητής να έχει τη δυνατότητα να διαλέξει το βιβλίο που έχει την ιδεολογία που τον εκφράζει.
     Αναμφισβήτητα  το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι το καλύτερο δυνατό και σίγουρα υπάρχουν πολλές διορθώσεις που θα μπορούσαν να γίνουν.Όμως όπως σε όλα τα θέματα έτσι και δω υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές:
     Σύμφωνα με το σύνταγμα η παιδεία μεταξύ άλλων πρέπει να διαμορφώνει στο άτομο εθνική και θρησκευτική συνείδηση.Για να διαμορφωθεί η εθνική συνείδηση πρέπει το άτομο να γνωρίσει την ιστορία του λαού στον οποίον ανήκει, τον πολιτισμό του, τις αρετές και τα ελαττώματα του. Επίσης το άτομο πρέπει να νιώσει περήφανο που ανήκει στο συγκεκρίμενο έθνος ώστε να αποδεχτεί πιο εύκολα την εθνική του ταυτότητα.
     Εδώ βέβαια τίθεται το ερώτημα  "μα γιατί θα πρέπει να διαμορφώνεται εθνική ταυτότητα?"  Η εθνική ταυτότητα αποτελεί βασικό συνεκτικό δεσμό των ανθρώπων. Ουσιαστικά εκφράζει τον κοινό τρόπο ζωής,την κοινή γλώσσα, την κοινή θρησκεία, τις κοινές αντιλήψεις, τον κοινώ ηθικό κώδικα, τις κοινές αξίες και εμπειρίες ομάδων ανθρώπων που για πολλά χρόνια μοιράστηκαν τον ίδιο γεωγραφικό χώρο.Η κοινή εθνική ταυτότητα μάλιστα ξεφεύγει από τα όρια του κράτους   (π.χ. Ελλάδα και Κύπρος).Είναι ένας δεσμός που εξυπηρετεί την γενικότερη ανάγκη του ανθρώπου να μένει σε μια οργανωμένη κοινωνία μαζί με άλλα άτομα που έχουν κοινές εμπειρίες με αυτόν. Χωρίς την ύπαρξη  της εθνικής ταυτότητας στην πρώτη κοινωνική  ή οποιαδήποτε άλλη εσωτερική σύγκρουση  το κράτος θα διχάζονταν. Θα ήταν εύκολο για κάθε μερίδα του πληθυσμού που διαφωνούσε π.χ. με ένα νομοσχέδιο να εκδηλώσει αποσχιστικές τάσεις και να θέλει να ακολουθήσει την δική της πορεία.Έτσι το κράτος θα κατέρρεε καθώς τα άτομα που ζουν σε αυτό θα έτσι θα δρούσαν με βάση μόνο το προσωπικό τους συμφέρον σε κάθε διαφωνία με τους συντοπίτες τους.Έτσι μακροπροθεσμα θα οδηγούμασταν σε μια κατάσταση αναρχίας όπου θα επικρατούσε το δίκιο του ισχυρότερου μια κατάσταση που θα θύμιζε την εποχή των ανθρώπων των σπηλαίων, την εποχή πριν δημιουργηθούν τα κράτη.
      Βέβαια οι συμπεριφορές αυτές παρατηρούνται και σήμερα: Κάποιος που αρνείται να πάει στον στρατό, κάποιος που φοροδιαφεύγει, κάποιος που διορίζεται παράνομα ουσιαστικά δρα αντεθνικά- δεν νιώθει ότι συνδέεται με τα υπόλοιπα άτομα που ζουν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο με αυτόν και απλά έχει εγωκεντρική νοοτροπία. Σκοπός της διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας είναι λοιπόν να περιορίζονται αυτές οι συμπεριφορές και σίγουρα να μη καταλήγουν στο χειρότερο στάδιο όπου ο πολίτης δεν αισθάνεται πλέον καμιά σύνδεση με το κράτος-δηλαδή τους υπόλοιπους πολίτες!-.
      Για το λόγο αυτό η παιδεία θα πρέπει να παρέχεται από το κράτος που εκφράζει την θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών και βέβαια προστατεύει και τις μειοψηφίες, και όχι από ιδιώτες που έχουν δικά τους συμφέροντα. Ασφαλώς οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο στο τι παιδεία παρέχεται στα παιδιά τους αυτό όμως γίνεται μέσω της συμμετοχής τους στις δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν είναι δυνατό να υπάρχει δυνατότητα επιλογής πχ βιβλίου ιστορίας από οτν μαθητή , καθώς τότε δεν διαμορφώνεται μια αλλά 2 διαφορετικές εθνικές ταυτότητες που φυσικά οδηγούν σε διχασμό. Η εθνική ταυτότητα που προωθείται μέσω της παιδείας ,θα πρέπει να ταυτίζεται με την πλειοψηφία των πολιτών του κράτους. Για παράδειγμα το θρήσκευμα  μιας μικρής θρησκευτικής μειονότητας που ζει  σε ένα κράτος δεν χρείαζεται να αναλυθεί σε ένα μάθημα όσο το κυρίαρχο θρήσκευμα του κράτους.Ασφαλώς δεν γίνεται να αποσιωπηθεί  αλλά η αναφορά σε αυτό θα πρέπει να γίνει με βάση εθνικά κριτήρια και όχι επιστημονικά  που θα απαιτούσαν την ίση αναφορά σε όλα τα γνωστά θρησκεύματα.
      Το κράτος μέσω της παιδείας οφείλει να διαμορφώσει το άτομο ώστε να το κάνει περήφανο που ανήκει στη συγκεκριμένη κοινωνία και όχι σε ένα άλλο έθνος. Σε καμιά περίπτωση βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να παραχαραχθούν ιστορικά γεγονότα. Θα πρέπει  όμως τα γεγονότα να παρουσιάζονται αλλά και να εκφράζονται   έτσι ώστε ώστε ένα παιδί να εμπνέεται από την ιστορία του λαού του και όχι να την καταδικάζει.Για παράδειγμα  είναι εύκολο να πει κανείς  ότι πολλοί αγωνιστές του1821 πριν γίνει η επανάσταση, δούλευαν στην υπηρεσία των Τούρκων αν όμως κάτι τέτοιο προβληθεί σε μεγάλη έκταση δίνεται η εντύπωση σε ένα μικρό παιδί ότι οι αγωνιστές ήταν προδότες γιατί δουλεύοντας για τους Τούρκους ουσιαστικά τους βοηθούσαν.Ένα παιδί δεν είναι σε θέση να σκεφτεί,αναλύσει και να κρίνει ένα σώρο επιχειρήματα που μπορεί να ειπωθούν για το θέμα
 αυτό. Στην καλυτερη περίπτωση θα απορρίψει  ακόμα και την ιδέα της επανάστασης αφού θα νομίζει ότι την έπραξαν προδότες.
       Από κει και πέρα όμως αναμφισβήτητα χρέος του ατόμου και της οικογένειας του είναι να "ψαχτεί" πιο πολύ με βάση την παιδεία που θα του προσφέρει το σχολείο του. Αυτό άλλωστε το εμπνέει (ή πρέπει να το εμπνέει ) και η κρατική παιδεία,καθώς  πολλά μαθήματα δίνουν έμφαση στη σημασία της επιστημονικής έρευνας.Έτσι το άτομο θα αποκτήσει πιο ολοκληρωμένες γνώσεις, θα οξύνει την κριτική του ικανότητα και θα εκτιμήσει περισσότερο τις αρετές αλλά και θα κατακρίνει τα ελαττώματα του έθνους του. Επιπλέον έτσι θα αποκτήσει και την δυνατότητα να διαμορφώσεικαι αυτό σαν πολίτης του κράτους  ενεργά την εθνική ταυτότητα των μελλοντικών γενεών.
       Βέβαια η επιλογή αυτή είναι προσωπική -κάποια άτομα διαβάζουν εξωσχολικά επιστημονικά βιβλία κάποια άλλα όχι- αλλά αυτό δεν θα πρέπει να αφορά το κράτος που σαν σκοπό πρέπει να έχει πέρα από την μόρφωση  και την κοινωνική συνοχή. Γιατι προφανώς κανένα έθνος δεν είναι έθνος αγίων ώστε να έχει μόνο λαμπρές ιστορικές στιγμές  και εξέχουσες προσωπικότητες , κάθε έθνος έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του αφού τα έθνη απαρτίζονται από ανθρώπους. Αν όμως το ίδο το κράτος οδηγεί τους πολίτες του στο να το μισούν τότε οδηγείται από μόνο του στην αυτοδιάλυση του είτε αυτή είναι ηθική λόγω της αδιαφορίας των πολιτών προς τους ομοεθνείς τους/συντοπίτες τους, είτε ένας εμφύλιος πόλεμος, είτε αυτή έχει τη μορφή της πολιτιστικής ή και κυριαρχικής αφομοίωσης από ένα άλλο κράτος, το οποίο εκμεταλλέυεται την ελλιπώς διαμορφωμένη εθνική ταυτότητα.
         Και σίγουρα σκοπός  του κράτους αλλά και της παιδείας που παρέχει δεν πρέπει να είναι αυτός.

Ο πόλεμος των άστρων!

      Η αστρολογία  είναι  η μελέτη των επιδράσεων που έχει η θέση ορισμένων ουράνιων σωμάτων στη ζωή των ανθρώπων και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Αρκετά περιληπτικά, η βασική θεωρία της αστρολογίας είναι η εξής: Καθώς η γη και ο Ήλιος κινούνται μέσα στο διάστημα, η Γη περιστρεφόμενη γύρω από τον ήλιο  "βλέπει" τον Ήλιο να καλύπτει έναν αστερισμό - να μπαίνει  δηλαδή  ανάμεσα στη Γη και το συγκεκριμένο αστερισμό.

      Αστερισμός καλείται μια ομάδα αστεριών που φαίνονται να είναι κοντά μεταξύ τους στον νυχτερινό ουρανό. Ενώνοντας τα άστρα με υποθετικές γραμμές μεταξύ τους προκύπτουν σχήματα τα οποία μπορεί να θεωρηθεί πως μοιάζουν με κάποια αντικείμενα. ( Αν και βέβαια το τι βλέπει κανείς σε ένα σύνολο σημείων ενωμένων  χωράει πολλή συζήτηση καθώς ακόμα και ενώνοντας τα ίδια σημεία με διαφορετικό τρόπο θα προέκυπτε και διαφορετικό σχήμα!)

Σύμφωνα λοιπόν με τους αστρολόγους, οι αστερισμοί  που  φαίνεται να καλύπτει ο ήλιος καθώς η γη κινείται γύρω του είναι 12 και αντιστοιχούν στα γνωστά ζώδια. Π.χ. αστερισμός του Κριου.  Αν δηλαδή κάποιος γεννηθεί  τη χρονική περίοδο κατά την οποία η γη  βρίσκεται σε θέση ως προς τον ήλιο που να φαίνεται ότι ο ήλιος είναι μπροστά  από τον αστερισμό του Κριου  τότε ο άνθρωπος αυτός έχει το ζώδιο του Κριου και ο χαρακτήρας του έχει τα χαρακτηριστικά που οι αστρολόγοι αποδίδουν στους Κριους.

     Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι πολλές πτυχές του χαρακτήρα καθορίζονται σύμφωνα πάντα με τους αστρολόγους και με τη θέση  πλανητών που ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα, ως προς την γη τη στιγμή που γεννήθηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ακόμα και από τη θέση δορυφόρων πλανητών όπως η Σελήνη έτσι ώστε με τη γέννηση του κάθε άνθρωπος να έχει έναν μοναδικό αστρολογικό χάρτη όπως τον ορίζουν οι αστρολόγοι.Πέρα από αυτό, στη συνέχεια η θέση των άστρων και των πλανητών κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου καθορίζει σύμφωνα με τους αστρολόγους το πότε είναι μια "ευνοϊκή" ημέρα  για όλους τους τομείς της ζωής του -συναισθηματικά,οικογένεια, επαγγελματικά κλπ- ενώ μπορεί και να καθορίσουν σε ένα βαθμό το μέλλον του.

Στις μέρες πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν στην αστρολογία , κυκλοφορούν  αμέτρητα περιοδικά αστρολογίας, άνθρωποι γίνονται διάσημοι επειδή είναι αστρολόγοι και υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία  -τηλεπροβλέψεις, γραφεία αστρολόγων- που συνδέεται άμεσα με την αστρολογία.

        Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτει η αστρολογία καθώς και τα επιστημονικά κενά που εντοπίζονται μέσα στη θεωρία της , τη στιγμή μάλιστα που οι αστρολόγοι επιμένουν πως η αστρολογία είναι επιστήμη  και δεν έχει μεταφυσικό υπόβαθρο, ενώ διάχυτες στη θεωρία της είναι  και οι αυθαιρεσίες της.

       Ένα απλό παράδειγμα είναι  τα δίδυμα αδέρφια που έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες.Σύμφωνα με την αστρολογία αφού οι δίδυμοι γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια ώρα θα έπρεπε να έχουν πανομοιότυπες συμπεριφορές, κάτι όμως που δεν ισχύει.

      Ένα ακόμα τρανταχτό λάθος είναι ο ισχυρισμός πως οι αστερισμοί που αντικρίζουν η γη και ο ήλιος είναι 12 ενώ στην πραγματικότητα, και σύμφωνα με αστρονομικές παρατηρήσεις (η αστρονομία σε αντίθεση με την αστρολογία, είναι πραγματική επιστήμη και αφορά την παρατήρηση των ουράνιων σωμάτων και του σύμπαντος γενικότερα με επιστημονικά μέσα) είναι 13. Εκτός δηλαδή από τους αστερισμούς που αντιστοιχούν στα 12 γνωστά ζώδια ο ήλιος σε κάποια περίοδο της περιφοράς της γης γύρω του φαίνεται αν βρίσκεται και μπροστά από έναν ακόμα αστερισμό, τον Οφιούχο ,για τον οποίο μάλιστα είχαν γίνει και ρεπορτάζ στις ειδήσεις παλαιότερα http://www.youtube.com/watch?v=8bYZwWYO1_0 . Παρόλο όμως το ότι ο αστερισμός αυτός όντως υπάρχει, οι αστρολόγοι απλά δεν τον λαμβάνουν υπόψιν τους εντελώς αυθαίρετα -τουλάχιστον από καθαρά επιστημονική άποψη-.

Επιπλέον οι αστρολόγοι, πάλι αυθαίρετα ,επιλέγουν να μην λαμβάνουν υπόψιν τους δορυφόρους πλανητών του ηλιακού συστήματος αστεροειδείς  ή και κομήτες  όταν διαμορφώνουν το λεγόμενο αστρολογικό χάρτη ενός ατόμου. Μάλιστα συνήθως περιλαμβάνουν γνωστά ουράνια σώματα και όχι αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν πιο πρόσφατα (π.χ. ο πλανητοειδής  "Σέντνα" που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Πλούτωνα δεν περιλαμβάνεται στους περισσότερους αστρολογικούς χάρτες)

         Κάτι άλλο που δεν λένε οι αστρολόγοι είναι και το ποιος  είναι ο τρόπος που επηρεάζει η θέση μιας ομάδας άστρων ή ενός πλανήτη  τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου  Ίσως μάλιστα  αυτό να εξηγούσε και το γιατί επιλέγουν συγκεκριμένα ουράνια σώματα και όχι όλα. Αρκετοί υποστηρικτές της αστρολογίας υποστηρίζουν πως  έχει να κάνει με τη βαρυτική έλξη των σωμάτων και το γεγονός πως ο άνθρωπος αποτελείται σαν οντότητα κατά ένα μεγάλο μέρος του από

 νερό. Δηλαδή όπως η έλξη της Σελήνης προκαλεί παλίρροιες στη Γη έτσι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Αν όμως είναι ζήτημα βαρυτικής έλξης σίγουρα στους αστρολογικούς χάρτες θα έπρεπε να περιλαμβάνονται περισσότερα αντικείμενα. Η βαρυτική έλξη F, 2 σωμάτων μάζας μ1 και μ2 που βρίσκονται σε απόσταση ρ μεταξύ τους δίνεται από τον μαθηματικό τύπο  F= G (μ1μ2)/ (ρ*ρ) δηλάδη είναι ανάλογη της μάζα του αντικειμένου και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης των αντικειμένων. Επομένως με αυτή την λογική ακόμα και οι τεχνητοί δορυφόροι της γης , ή ο διεθνής διαστημικός σταθμός  ασκεί έλξη σε έναν άνθρωπο που γεννιέται ακόμα και ο γιατρός- μαιευτήρας που κρατά το μωρό ασκεί βαρυτική έλξη , ακόμα και τα αντικείμενα στο δωμάτιο. Τα αντικείμενα αυτά είναι σίγουρα πιο μικρά από έναν πλανήτη ή από ένα άστρο όμως η απόσταση τους από τον άνθρωπο σε σχέση με αυτή του πλανήτη  είναι  ελάχιστη έτσι η διαφορά μάζας ισοσκελίζεται και ξεπερνιέται από τη διαφορά απόστασης καθώς η απόσταση επηρεάζει την βαρυτική έλξη πιο πολύ από ότι η μάζα ( η απόσταση στον τύπο που δίνει τη βαρυτική έλξη είναι υψωμένη στο τετράγωνο)

         Από το παραπάνω προκύπτει ότι σαν επιστήμη η αστρολογία αδυνατεί να δώσει έναν λογικό τρόπο που δείχνει το πως επηρεάζει η θέση ενός πλανήτη τη ζωή ενός ατόμου. Μήπως πρόκειται για κάποια άγνωστη δύναμη? Ναι ας το δεχτούμε αυτό αλλά και πάλι επιστημονικά πρέπει στις ίδιες συνθήκες να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα  (πχ η επιστήμη λέει ότι το νερό γίνεται πάγος στους 0 βαθμούς  για δεδομένες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας και αυτό όντως συμβαίνει πάντα)  Το παράδειγμα των διδύμων με διαφορετικές προσωπικότητες αποδεικνύει ότι για τις ίδιες αστρολογικές συνθήκες (ημερομηνία γέννησης) παίρνουμε διαφορετικά αποτελέσματα ( διαφορετική προσωπικότητα) κάτι τέτοιο δεν είναι επιστημονικό. Αλλά και τα γνωρίσματα προσωπικότητας΄που αποδίδονται στο κάθε ζώδιο είναι αυθαίρετα καθώς  το κάθε άτομο τείνει να δίνει σημασία μόνο στα γνωρίσματα που ισχύουν γι αυτό απορρίπτοντας όμως το γεγονός ότι στην λίστα των γνωρισμάτων που δίνει η αστρολογία για το ζώδιο του  βρίσκονται και άλλα γνωρίσματα που δεν ισχύουν. Προφανώς είναι εύκολο για τον καθένα να χωρίσει τους ανθρώπους σε 12 κατηγορίες  να αποδώσει μια ομάδα γενικών χαρακτηριστικών  στην κάθε μια από αυτή και κάθε άνθρωπος να θεωρεί  ότι η λίστα περιέχει όντως τα χαρακτηριστικά του  , αγνοώντας ηθελημένα το γεγονός ότι κάποια από τα χαρακτηριστικά που του αποδίδονται δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα του, μια επιστήμη ή είναι απολύτως ακριβής ή δεν είναι επιστήμη!

       Στο δια ταύτα λοιπόν, ίσως σαν θέμα συζήτησης  ή στην στήλη κάποιου περιοδικού η αστρολογία να έχει πλάκα,  το θέμα όμως είναι ότι δεν αποτελεί επιστήμη  και άνθρωποι καλούνται  πολλές φορές να δώσουν  χρήματα σε αστρολόγους που θα τους πουν το μέλλον και άλλα τέτοια θαυμαστά. Με τη λογική που θα διώκονταν νομικά κάποιος που θα υποσχόταν πως έχει τη φιλοσοφική λίθο και μπορεί να κάνει τα μέταλλα χρυσάφι, θα έπρεπε σήμερα να θεωρείται παράνομη η αστρολογία  αφού στηρίζεται στην εξαπάτηση ανθρώπων  χρησιμοποιώντας πρακτικές που δεν έχουν επιστημονικό υπόβαθρο.Ο άνθρωπος οφείλει να αφήνει  πίσω του πρακτικές που οδηγούν 

στον σκοταδισμό ειδικότερα όταν αυτές  κερδοσκοπούν εις βάρος του  με ανύπαρκτη ουσιαστικά επιχειρηματολογία για την ορθότητα τους.

 

Διαίρει και Βασίλευε


Ένα ενδιαφέρον Video  για την προπαγάνδα και την χειραγώγηση των πληθυσμών



http://on-news.gr/2012/06/04/dieri-ke-vasileve-remake-dite-to-olo-ke-proothiste-to/

Το κράτος-επιχείρηση (2)

Ποιος είναι ο σκοπός της λειτουργίας του κράτους?  Είναι  προφανές ότι το κράτος δημιουργείται ώστε να εξασφαλίζει την προστασία και την ευημερία των πολιτών του.Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να ζήσουν μόνοι τους δεν θα δημιουργούσαν κράτη. Επομένως το κράτος πρέπει να εκφράζει τη συλλογική βούληση αυτών που το αποτελούν (ή τουλάχιστον της πλειοψηφίας τους)  και να αποτελεί τον εγγυητή των δικαιωμάτων όλων των πολιτών που ανήκουν σε αυτό.
Στις μέρες μας ακούμε πολλά για ιδιωτικοποιήσεις και  περιορισμό του κράτους λόγω της διαφθοράς που επικρατεί στο δημόσιο τομέα.
Πράγματι πολλές δημόσιες επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένες ή λειτουργούν προβληματικά σε σχέση με ιδιωτικές.
Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι ο χαρακτηρισμός  "δημόσια" σημαίνει ότι μια επιχείρηση υπάγεται στον άμεσο έλεγχο του κράτους-των πολιτών.
Έτσι σε μια δημόσια επιχείρηση, ακόμα και με το σημερινά επίπεδα διαφθοράς, θεωρείται αδιανόητο να μην τηρείται η εργασιακή νομοθεσία και να μην προστατεύονται οι υπάλληλοι της.
Η διαφθορά στις δημόσιες επιχειρήσεις έγκειται σε υπερτιμολογήσεις, σε πρόσληψη επιπλέον προσωπικού για ψηφοθηρικούς λόγους αλλά και σε συμφωνίες που όντως βλάπτουν τα συμφέροντα του δημοσίου ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ιδιωτικών εταιριών.
Είναι επόμενο λοιπόν δημόσιες εταιρίες να μην εμφανίζουν κέρδος αφού  τα συμφέροντα τους καταστρατηγούνται από επιτήδειους που ηθελημένα  "βάζουν μέσα " την εταιρία για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα.
Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι υπάρχει και χαμηλότερη παραγωγικότητα όσον αφορά τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα.
Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα είναι ότι η χαμηλότερη παραγωγικότητα μπορεί να οφείλεται στο ότι ή γίνεται περισσότερη δουλειά στον ίδιο χρόνο  -οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι πιο παραγωγικοί- ή στο ότι απλά στον ιδιωτικό τομέα το ωράριο εργασίας είναι μεγαλύτερο.
Είναι προφανές ότι το 2ο  σίγουρα ισχύει καθώς ο νόμος για το 8ωρο  έχει πλέον τυπικά καταργηθεί στον ιδιωτικό τομέα ενώ στο δημόσιο εφαρμόζεται κανονικά.Από αυτή την άποψη ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο παραγωγικός επειδή λειτουργεί παράνομα
επιμηκύνοντας το ωράριο εργασίας κατά πως τον βολεύει. Αν σε αυτό προσθέσουμε επιδόματα  που δεν πληρώνονται  ή παραβλέπονται π.χ. η αναγνώριση ενός μεταπτυχιακού διπλώματος, βλέπουμε ότι εύκολα μια ιδιωτική εταιρία μπορεί να αυξήσει τις ώρες εργασίας παράνομα αλλά και να μειώσει και τις αποδοχές των υπαλλήλων της επίσης παράνομα. Από αυτή την άποψη είναι εύκολο να είσαι πιο κερδοφόρος.
Η άλλη άποψη λέει ότι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τον φόβο της απόλυσης και για αυτό είναι επίσης πιο παραγωγικοί. Αυτό ισχύει αλλά κίνητρα παραγωγικότητας και έλεγχος των υπαλλήλων μπορεί να γίνει και στο δημόσιο. Σε τελική ανάλυση κάποιος που πληρώνεται από το δημόσιο και αποδεικνύεται ότι δεν δουλεύει  είναι σαν να υπεξαιρεί χρήματα του δημοσίου.
Άλλο όμως το ξεπούλημα του δημοσίου και άλλο η ανάγκη εξυγίανσης του. Ο δημόσιος τομέας δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια επιχείρηση που δεν πάει καλά και την κλείνουμε επειδή δεν βγάζει κέρδος.Το κράτος όπως προείπαμε πρέπει να εξυπηρετεί τους πολίτες του. Ισως το πλοίο της άγονης γραμμής σε ένα μικρό νησί να μην αποφέρει κέρδη στο κράτος, όμως  αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει να εξυπηρετείται ο πληθυσμός ενός ολόκληρου νησιού. Τα κοινωνικά αγαθά δεν πρέπει να μετρούνται με χρήματα. Ένα νοσοκομείο μπορεί να μην έχει κέρδη αλλά σώζει ανθρώπινες ζωές.
Επομένως εταιρίες με δημόσιο χαρακτήρα που διαχειρίζονται κοινωνικά αγαθά  δεν θα πρέπει να γίνονται έρμαια ιδιωτών.Ο ιδιώτης σκέφτεται το προσωπικό του κέρδος  και δεν εκφράζει τη συλλογικότητα που εκφράζει το κράτος. Αν το συμφέρον του υποδείξει να κλείσει μια εταιρία του θα την κλείσει αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειές καθώς σε τελική ανάλυση είναι και δικαίωμα του.
Το κράτος όμως δεν πρέπει να είναι επιχειρηματίας ούτε να αξιολογεί τις επιχειρήσεις του με βάση το οικονομικό κέρδος  αλλά με βάση το κοινωνικό όφελος που προσφέρουν.
Από εκεί και πέρα  κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη ελέγχου στις δημόσιες επιχειρήσεις που θα εξασφαλίζει την ομαλή αλλά όχι απαραίτητα κερδοφόρα λειτουργία τους. Σε αυτό θα μπορούσε να χρησιμποιηθεί και ο ιδιωτικός τομέας παρέχοντας δηλαδή στελέχη ανεξάρτητα  της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που θα ασχολούνταν με την εύρυθμη λειτουργία του δημοσίου και που θα έχουν σαν αποστολή να προστατεύουν το δημόσιο από πολιτικά συμφέροντα. Είναι γνωστό εξάλλου ότι σε πολλά ξένα κράτη ήδη  η δημόσια διοίκηση λειτουργεί ανεξάρτητα της εκάστοτε κυβέρνησης. Ένα τέτοιο σχήμα που θα λειτουργούσε με βάση τους νόμους και με γνώμονα την κοινωνική ωφέλεια θα αποτελούσε ένα ιδανικό μοντέλο λειτουργίας του δημοσίου.
    Γιατί το κράτος δεν είναι επιχείρηση!

Το κράτος-επιχείρηση


http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article255

Μετανάστες και ανθρωπισμός


http://ellanodikis.blogspot.gr/2012/04/blog-post_5053.html

Κοινωνικότητα και ιδιαιτερότητα

http://www.nygma.gr/mag/thoughts/tho_02_07.html